काहीच्या काही ...

शेवटच्या चार ओळी वाचल्यावर प्रतिसाद द्यावा की नको असे वाटून गेले होते...
वेगळी कल्पना, चांगली रचना. छंदशास्त्रात टाकले असले तरी हे स्वच्छंदशास्त्रातही बसेल.

आभास कविता
कि र्‍हास कविता
व्यत्यास कविता
वाचलेली |

हे कडकडीत
ना फडफडीत
ना जळजळीत
काव्य कसे ?

अर्थ गर्भ ओळी
मती कशी जाळी
गूढ कधी काळी
घे जाणोनी |

शब्दांचा कंटाळा
अर्थांचा घोटाळा
काव्याचा पाचोळा
फार झाला |

तो श्वास, नि: श्वास
फुलपंखी रास
सार बाजू त्यांस
आज तूही |

मागणी प्रमाणे
काव्य प्रसवावे
मूढ कवीस रे
कोणी सांगा |

चलनात नाणे
मद्य आणि खाणे
'बार' ' बार' गाणे
एक सत्य |

पाहिजेत शब्द
जे वाचता स्तब्ध
करी नाद लुब्ध
वाचकास |

आम्हा व्यथा फार
नको पुन्हा भार
हसू क्षण चार
सारे जण |

जो घेई अर्जंटं
काव्याचे पेटंटं
तो इंटेलिजंटं
होई पोएटं |

मग की बोर्डाचा
उपयोग साचा
हा प्रतिसादांचा
दावी मार्गं |

खुलाश्याबद्दल धन्यवाद ! :)

आपलाच ,
टार्‍या

मनिषाताई कविता मस्तच......

ही अमची कैच्या कै दाद....

--प्रभो
----------------------------------------------------------------------------------
काय सांगावे स्वतः विषयी,आहात तुम्ही सूज्ञ !! एका सारखे एकच आम्ही,बाकी सगळे शून्य !!

मस्त :-)

"जो घेई अर्जंट" हे कडवं विशेष आवडलं. पहिली दोन कडवी नसती तर दर्जा काहीच्या काही वाढला असता असं वाटतं. पण कविता हलकी-फुलकी राहण्यामध्ये नंतरच्या कडव्यांप्रमाणेच पहिल्या दोन कडव्यांचंही योगदान आहे.
बाकी देवद्वार छंदात ही कविता मस्तच जमली आहे. छंदशास्त्र विभागातही चालली असती ही कविता.
आपला,
(छंदप्रेमी) प्रशांत
---------
फळाची अपेक्षा ठेवू नये...ते विकत घ्यावे किंवा घरात उगवावे.
:?
माझा ब्लॉग - लेखणीतली शाई