मिसळपाव- एक कुरण..

लयबद्ध झालीये कविता. वर्णन आवडले.
(आस्वादक)बेसनलाडू

सही जमली आहे..
पुण्याचे पेशवे

एकदम सहीच ...
 
विद्याधर

प्राजू, तुझी कविता खरंच सर्वव्यापी आहे! मस्त वाटली वाचायला...!:)
कुरण दिसे हे लोभसवाणे, रथी महारथी इथे चरतीएकमेका घेऊन सोबती, गगनावरती.... वेलू नेती.
क्या बात है...!
इथे फक्त 'गगनावरती.... वेलू नेती' च्या ऐवजी 'गगनावेरी.... वेलू नेती' असे पाहिजे असे वाटते. ज्ञानोबामाउलीनेही 'तयाचा वेलू गेला गगनावेरी' असेच म्हटले आहे..
असो...
आपला,(मेंढपाळ) तात्या.

सही आहे.. मजा आली वाचताना
-ऋषिकेश

प्राजुताई, झकास! कुठून सुचत॑ बॉ तुम्हा लोका॑ना एव्हढ॑ छान लिहायला?एखाद॑ औषध वगैरे आहे का त्यासाठी? घ्याब॑ म्हणतो...५-७ लिटर :))कुरण दिसे हे लोभसवाणे, रथी महारथी इथे चरतीएकमेका घेऊन सोबती, गगनावेरी.... वेलू नेती.हे एकदम मस्त.स्कॉच सारखा पिवळा डांबिस एखादी चरोळी तोंडात टाकतो,मुलगा तो धमाल म्हणत ऋषिकेशही एक गझल हाणतो..च्यामारी, ऋषिकेशला कशाला बिचार्‍याला आमच्या प॑क्तीत बसवल॑ बुवा? (कुरणातली शेळी)प्राजुह.ह .पु.वा.-कुरणातल॑ नाठाळ कोकरूध मा ल.

किती मिसळून गेली आहेस ग मिसळपावमध्ये ! इतकी की स्वता:ला सुध्दा विसरलीस?
आज तू मला अशी वाटलीस-
 
मिसळलीस तू अलगद, मन विचारी रंग तुझा कोणता?
तू म्हणालीस पाण्यासारखा, 
लाल मिसळता प्रेमा, हिरवा मिसळता हरीता, 
पिवळा मिसळता तेजा, निळा मिसळता सरीता.
 
राजमुद्रा :)
 

प्राजु, मस्तच जमली आहे कविता...
कुरण दिसे हे लोभसवाणे, रथी महारथी इथे चरती
हे मात्र एकदम चपखल बसले आहे.
बिपिन कार्यकर्ते.

प्राजु,मिसळ कविता झकास!स्वाती

ह्या सुंदर कवितेकरता प्राजूचे तर कौतुक निश्चितच आहे, परंतु त्याही पलिकडे जाऊन खालील एक विचार सहजच आत्ता मनात डोकावला.
अवघ्या चारसहा महिन्यांच्या कालावधीतच मिपावर वावरणार्‍या इतक्या सार्‍या मंडळींच्या लेखनानुसार, वावर-विशेषानुसार एक सुंदर कविता लिहिली जावी, ही माझ्यामते मिपाकरता नक्कीच भूषणावह गोष्ट आहे!
मिपाकरांचा मिपावरील अगदी घरच्यासारखा वावर, कुठेतरी माणसांबद्दलची आपुलकी आणि ओढ, थोडीशी पारिवारीक, कौटुंबिक भावना इत्यादी गोष्टी असल्याशिवाय अशी कविता जन्म घेत नाही असं मला वाटतं!
असो...!
आपला,(समाधानी परंतु अंतर्मूख!) तात्या.

अरे वा प्राजु एकदम मस्त कविता,या कुरनाचे रुप सुदधा एकदम पालतुन गेले आहेवा सगळ्च छान वाटते आहे!!मस्त....(कुरनात चरायला येनार मेंढृरु)किशोरी
 

अरे वा ! माझाही उल्लेख आला की. अर्थात तो नसता तरी कौतुक केलं असतंच.मस्तच जमलीय कविता.माझी दुनिया
(http://majhimarathi.wordpress.com)

शब्दच सुचत नाहीत...
प्राजू ,लय भारी
(येडं कोकरु)
||इनोबा म्हणे||

शेळीताई,
कुरण आवडले......
छोटी टिंगी ;)
अवांतर : दोन ओळींमध्ये इतकी जागा रिकामी कशी ? लाईन स्पेसिंगचा प्रॉब्लेम आहे का? 

फारच छान रचना. संवेदनशील आहेस. अशीच रहा.
चतुरंग

प्राजु कविता छान झालीये. आवडली बघ !
 
नीलकांत

कुरणात उतरली चारोळ्यांची परी.
खास मिपाकरांसाठी. झकास. मी तर अवघ्या महिन्यादोनमहिन्यापूर्वी आलो. आपल्या सहज आपुलकीने केव्हा मिपा कर झालो कळलेहि नाही.
असाच सर्वांचा लोभ असूद्या.

मस्त आहे कविता.

प्राजुताई, *** मिपाकरांचा एकूण स्वभाव पाहता तुमची ओळ म्हणजे फारच
सौजन्याचे लक्षण आहे म्हणायचे. तुमच्याऐवजी दुसरा कोणी मिपाकर असता 
तर नक्की उकिरडा किंवा तत्सम शब्द वाचायला मिळाला असता या विषयी 
शंका नाही.*** मूळ वाक्य पु.लंच्या असा मी असामी मधील. ऐका इथे : 
http://ideasnext.com/marathimusic/Kathakathan/index.htm

अभिनंदन प्राजु.प्रभाकराच्या हाटिलात मात्र फुकट खाण्याची स्वप्ने सदा..स्वप्ने कशा करीता? 'सत्यात' सर्वांनाच निमंत्रण आहे. चला, जमवा कट्टा. जेवण स्पॉन्सर करु.
धन्यवाद.
 

उत्तम घेतली आहे, जोरदार निरिक्षण.

छानच लिहिली आहेस, प्राजु, तू ही कविता!
आगे बढते रहो...
तात्यांनू, कुरणांत ही बरीच शेरडं, मेंढरं, कोकरं जमायला लागली की हो!
बरं झालं, च्यायला, सागुतीची घरच्याघरीच सोय झाली, आता सकाळी-सकाळी उठून अब्दुलखाटकाकडे जायला नको.:))))

काय मस्त लिहिली आहेस ग? एकदम सही$$$$ तुझ्या भाषेत.खरे तर एका कवितेत सर्वांची ओळख झाली आहे. नविन सदस्यांना ही कविता वाचली तरी एक एक सभासदांच्या कला (कळा)काय आहेत ते कळेल.....:)फारच छान.दिवाळी अंकात फराळाची कविता कशी येते तसे वाटले.

मेंढरांमधे आमचा समावेश न करुन आमच्यावर अन्याय झाला असे आम्ही मानतो व जाहिर निषेध व्यक्त करतो:)
 
नाना

कविता वाचून एकदम घरगुती, उबदार , छान वाटते. इंदिराबाईंच्या एका कवितेची अर्धी ओळ आठवते :
"असेच काही द्यावे.... घ्यावे....
म्हणून दिधला एक मरवा..."
 

तांत्रिक अडचणींमुळे प्रतिसाद  देता येत नाही. मिसळपावच्या कुरणांवर.........लाही देता आला नाही. कविता फार सुंदर आहे........!!!!

याला काय गंम्त म्हणायची वाटत. इथे काय मेंढर रचायला येतात असे वाटावे इतके हिरवे कायि दिसले नाहि.

च्यायला

अपन जरा ङ्याक्चीक मधे फिराय्ला काय गेल्तो तर कुर्णातुन अप्लया नावाचआ पत्ता क्ट

प्राजु.... हे चांग्ला नाय याचा तुला लय त्रास हुइल हा....

सांगुन ठिव्तोय
अपन यक्दम डेंजर हाय

पक्या

निरिक्षण शक्तीला दाद देतो. :)
एरवी मी कविता वाचत नाही कारण आपल्याला काय बी कळात नाय.

प्राजू ... आता "आजचे नवीन खेळाडू" घेऊन अशीच एक सही रचना होऊन जाऊ दे :)
या नवीन "शोध" सुविधेमुळे असंच काही जुन - चांगलं वाचायला मिळतंय सध्या !

अप्रतिम ... प्राजू

प्राजू,
तुझ्या धमन्यात कविता दौडत असते याचाच प्रत्यय पुन्हा आला!
वाटाफोडित जातो सुधिर, शेखर म्हणे मेतकुटभात बरा.. ही ओळ वाचल्यावर जरासे 'आँ' झाले होते (कारण 'म्या पामरा'ने कुठल्याही वाटा फोडल्या-बिडल्याची जाणीव तरी नाहीं) पण ते सुधीर कांदळकर आहेत हे कळल्यावर 'हुश्श' झाले.

छान कविता आहे.

अदृष्य मेंढरू असण्याचे फायदे नेहमीच मिपावर मला मिळतात. पुन्हा एकदा तो फायदा देण्यासाठी प्राजूचे अभिनंदन.

संपादित-> अरेच्चा! हा धागा दोन वर्षांनी वर आणण्यात आला आहे तर! पण एनी वे, आमचे अदृष्य पणाचे फायदे अजूनही तसेच सुरू आहेत. नो प्रॉब्लेम!

:)