""कालचक्र""

रम्य एक संध्या
कोमल गंधार,
कुसुंबी किनार
क्षितिजाला...

तेजस्वी रवीची
किरणे सोनेरी,
लाली गालावरी
संध्येच्या का !?!

मुग्ध प्रियतमा
संध्या ती आरक्त,
का 'रवी' आसक्त
'निशे'वरी !

दुखावली 'संध्या'
हळवा गंधार,
का क्षितिजापार
गेला सखा.....

हवेत गारवा
नभी चंद्र तारे,
मादक इशारे
निशेचेही...

आसुसला 'रवी'
निशेच्या छायेला,
कौमुदी कायेला
चंद्र साक्ष...

मिठीत 'रवी'च्या
'निशा'ही उन्मुक्त,
प्रकाश अव्यक्त
अंधारला...

मेघाचा मल्हार,
कित्येक प्रहर,
प्रणय कहर,
आसमंत.....

पहाट भैरवी
तिमिर छेदून,
गगन भेदून,
झंकारली.

उषेचे मांगल्य,
रक्तिम अवनी
श्यामल रजनी,
निस्तेजली...

देखण्या रवीचे,
चढू लागे तेज
परमोच्च ओज,
माध्यान्हीचे.

हळूहळू 'रवी'
झुके पश्चिमेला,
'संध्ये'ला भुलला,
सखा तिचा...

'रवी' अव्याहत,
तीच 'संध्या', 'निशा'...
हे कालपुरुषा...
तूचि धन्य!!!

-> रवि(वार) वर प्रेम करणारी
"मृगनयनी"