उरलो आता भिंतीवरल्या ...  

काका छान लिहलंय .. माणसाचं आयुष्य हे शोधण्यातच जातं .. इथे जन्माला येणार प्रत्येक जीव , एका अश्या कलेत पारंगत असतो कि तो त्या कलेच्या साहाय्याने लोकांच्या हृदयावर राज्य करू शकतो .. पण दुर्दैवाने तीच कला , नव्यान्नव टक्के लोकांना उभी हयात समजत नाही .. ज्यांना संमजते ते राज्य करतात आणि नाही ते फोटोमध्ये जागा मिळवतात ..
नैपुण्य फार इथे , पण तो जीव वेगळा ,,, पुण्य करा हो मायबाप , जेणे होईल संततीचे मोजमाप .. घडावा पुन्हा ते शिवराय घरोघरी ... हेचि मागणे त्या ईश्वरादारी ..

आवडली कविता
पैजारबुवा,

आवडली, कैच्या कै काही नाही, निश्चित.

तुझे गीत गाण्यासाठी... आपण केलेल्या कित्येक कलाकृतीतून आनंद वनभुवनी अवस्था झळकते.

आवडली

भिंतीवरची जागा नक्की
आज नाही तर उद्या,परवा
केंव्हातरी नक्कीच पक्की

जन्मा आलो तेव्हांच ठरले
म्हणून काय कुणी जगणे सोडले
आजचा दिवस माझा आहे
आज तर जगून घेऊ
चिंता कशाला उद्याची
उद्याचे उद्या बघुन घेऊ

सुरुवातीच्या ओळी वाचून उदासायला झालं.... भिवविती संध्या छाया... चे सावट बघून कातर होणे साहजिकच
पण..

कुंचला -
रंग झराले झरा झरा
सूख दाटले -
दुःख आटले -

हे वाचलं आणि उमलायला झालं.

चिगु साहेब आपल्या कलेने अतीव आनंद दिला आहे... तो असाच मिळत राहील त्याची खात्री या रचनेने मिळाली.
येऊ द्यात तुमचे लेख अन् कलाकृती !

आणि ही रचना अर्थातच आवडली.

सकारात्मक कविता आवडली.