नवकवीस्तोत्र

लै भ्भारी!

=))

=)))))

खी खी खी =))

;)

ज्याला पाहिजे फक्त कौतुक | मर्कट लीलेस लाईक |
शब्द रचतो जो एकावर एक | तो निंदेचाच धनी||

आठवा सावित्रीबाई फुले | ज्यांनी झेलले शेणाचे गोळे
आता जग वाहते फुले | पुतळ्यावरती जयांच्या ||

बोल बोबडे बालकाचे | त्यावर हसणे इतरांचे |
म्हणौनी तयांना बालकाचे | दगड मारणे का बरोबर ||

दगड मारण्या जी शिकवते | ती माता नव्हे वैरीण असते |
लांब रहाणेच बरेच असते | अशा दैत्यी पासौनी ||

जो हतोत्साही होउन जातो | तो खरा कवी कधीच नसतो|
जो या सर्वांना पुरुन उरतो | कवी ऐसा वंदावा ||

जो असतो शब्दांचा ईश्वर | त्यास जगाची नसते फिकीर |
शब्दांच्या दुनियेचा जो मिहीर | तोच कवी जाणावा ||

ऐसा कविश्र्वर वंदावा | यथोचीत आदर त्याला द्यावा |
देव्हार्‍यात त्याला बैसवावा |इश्वराच्या शेजारी ||

पैजारबुवा,

आपण गाडिले कुठे झेंडे । आपल्या कापसा किती बोंडे ।
सगळे विसरून फेकती अंडे । अशावेळी ।।

या कडव्याकरिता शिट्ट्या, टाळ्या आणि आरोळ्या!!!

हाहाह्हा... तुमचे आणी पैजारबुवांचेदेखील काव्ये फर्मास झाली आहेत..
हहपुवा..

=))

=)))))

दोन्ही काव्ये जबरा जमली आहेत.

मस्त जुगलबंदी !!
पैजारबुवा रॉक्स !

=)) =)) =))

मापंची कविता मुळात सुंदर । तीवरी ज्ञापैंचा कळस टोकदार ।
आमच्याकडून घ्याव्या वारंवार । टाळ्या आणि हशा ॥

=)))))

मूळ काव्य आणि त्यावर पैजारबुवांचा कळस, दोन्ही भारीच.

:))

:))

मापंची मुळ कविता आणि पैजार बुवांची कविता दोन्हीही आवडल्या.

दोन्ही कविता झकास :)

=))

पण पैजारबुवा आमच्याकडून नमस्कार घ्या .

गोविंदराव आणि नानोबांचे पैजार
फार भारी.

=)) =))

पै माऊली आपले विडंबन काय पण टोला हाणलाय कोपरापासुन दंडवत घ्यावा माऊली ..

दोन्ही कविता आवडल्या गेल्या आहेत

दोन्ही रचना उत्तम! आवडेश!!