एक होते झुरळ

बालगीतावर बालगीत वाचायला मिळतायत ,

लकडी की काठी
काठी पे घोडा
घोडे के दुम पे
जो मारा हथोडा
दौडा दौडा दौडा घोडा
दुम उठाके दौडा

अरे वा

नांव उद्या सांगतो,
शहर परवा सांगतो
आवडी निवडी लपवतो,
खाली मुंडी |

चटकाव मटकाव करतो,
बॉलवाडीत जातो,
दू दू करतो,
पाताळ धुंडी |

पाडगावकरांच्या विडंबन कवितेतील मुळ ओळी अशा काहीशा आहेतः

एक होते झुरळ, ते चालत नसे सरळ
बसमधे चढले (अजून समथिंग समथिंग)
तिकीट न काढताच, त्याने गाठले परळ
असे होते झुरळ, जे चालत नसे सरळ :)

बदका बदका नाच रे
तुझी पिल्ले सात रे
एक पिल्लू हरवलं
पोलिसाला सापडलं
पोलिसाने विचारलं
बाळ तू कुणाचा?
मी माझ्या आईचा!

एक होते झुरळ,चालत नव्हते सरळ
चालता चालता पडले,गाडीत जाऊन बसले
तिकिट नाही काढले,कंडक्टरने विचारले
' भXX, झेपत नाही तर एवढी झोकतो कशाला?'

;)

एवढा मोठ्ठा भोपळा
आकाराने वाटोळा
त्यात बसली म्हातारी
म्हातारी गेली लेकीकडे
लेकीने केले लाडू
लाडू झाले घट्ट
म्हातारी झाली लठ्ठ्

भंपक