तिचे अभंग, तिची गाथा

नंदन,

कविता सुरेख आहे. खूप आवडली.

चित्रा

खूपच सुंदर अगदी मुंबईतली रोज दिसणारी स्त्री...फारच रिकलिस्टिक.....झकास जमलेय....

हे सगळ्यात जास्तं आवडलं...
पुनश्च हासून | पदर खोचून |
देई ती झोकून | हुरुपाने ||

फारच छान. कल्पना चांगली आहे, आणि माध्यम उत्कृष्ट. शब्दही नेमके सापडले आहेत.

एकदोन ओळी बदलता येतात का बघा :

> तरीही अखंड | आशा ही अभंग |
> _मनी_अनिर्बंध_ | तेवतसे ||

हे "मनीअ - निर्बंध" असे वाचावे लागते. ते बरे वाटत नाही.

> खरी की आभासी | आशा ही जिवासी |
> _दिलासा_ अविनाशी_ | देई खरा ||
हे कसे झाले!!! :-)

फारच छान!
अगदी पटले, जिवाची कुतरओढ करत ह्या कसरती आयुष्यभर करणारी 'ती' खरंच अशीच आहे.
विचार अभंगाच्या ठेक्यात सुंदर गुंफले आहेत.

चतुरंग

यथार्थ वर्णन | करी तो नंदन |
होऊ दे मंथन | आता घरोघरी ||

आवडले.

अवांतर - केशवसुमार कच्चा माल पाहून खुश होतील. :-)

सुंदर रचना नंदन,
पुनश्च हासून | पदर खोचून |
देई ती झोकून | हुरुपाने ||
हे विशेष आवडले.
स्वाती

नंदन,
अभंग आवडले.

(फ. मु. शिंदेंच्या फकिराच्या अभंगाची आठवण झाली )

नंदनशेठ,
एकदम कडक अभंग..आमचा सलाम..
केशवसुमार..

अवांतर अभियांत्रीकी महाविद्यालयात असताना आम्ही असे च ३०-४० ओव्या खरडल्या होत्या त्याची आठवण झाली..धन्यवाद

बारावीच्या वर्षास | करी कसून अभ्यास|
उत्तमगुण तयास | मिळती विश्वासे | |
उत्तम गुण मिळता | भविषाची चिंता|
डॉक्टर की अभियंता| मातापीता ठरवती | |
......
......
प्रत्येक विषया | चारच दिवस |
या हिशोबे अभ्यास| पास होण्या पुरेसा | |
....
वेळेला बॉयलर सुट| इतर वेळी फॅशन|
अशी ही जीन | कधीतरी धुवावी | |
तेव्हा जाल/ संकेतस्थळे वगैरे नव्हत .. आता जुना पसारा शोधला पाहिजे..

नंदन सायबा,

अरे यार किती छान लिहिलं आहेस! वाचून खूप बरं वाटलं!

लागते टोचणी | भिजते पापणी |
जावे का याक्षणी | तान्ह्याकडे? ||

काया रे शिणते | मनही कण्हते |
कुणी का गणते | श्रम माझे? ||

समस्त मुंबईकर कष्टकरी महिलावर्गाचे विचार मांडले आहेस रे नंदनशेठ! धन्य आहे तुझी...

पुनश्च हासून | पदर खोचून |
देई ती झोकून | हुरुपाने ||

क्या बात है.. यातला मुंबईकर जिन्दादीलपणा खास वाखाणण्याजोगा!

नंदनसायबा, तुझ्या या कवितेने मिपाची उंची खूप वाढली आहे एवढेच या क्षणी म्हणावेसे वाटते!

तुझाच,
तात्या.

स्त्री जन्मा ही तूझी कहाणी
एकवीसाव्या शतकातील ही वीराणी.

वा नंदन वा!
सगळी कविताच झकास!!
त्यातहि

मस्टर धोक्यात | छकुला डोक्यात |
आयुष्य ठेक्यात | बसेचिना ||

ठेवा तो सुखाचा | निर्व्याज स्मिताचा |
विसर जगाचा | पाडी झणीं ||

पुनश्च हासून | पदर खोचून |
देई ती झोकून | हुरुपाने ||

हे अधिक भावले आणि वीकांत ही आवडला ;) पण कवितेचे नाव तितकेसे रुचले नाहि. अधिक नेटके आणि नेमके हवे असे वाटले (पण दुसरे सुंदर नाव सुचले नाहि सुचल्यावर सांगिनच :))

खूप मस्त!

उत्तम अभंगवाणी. आवडली.
(वारकरी)बेसनलाडू

तेव्हाही आराम | असतो हराम |
कामे ती तमाम | उरकावी ||

सत्य स्थिती..

कामसू सचिव | सखीही रेखीव |
गृहिणी आजीव | प्रियशिष्या ||

हे हि खरंच आहे..

तरीही अखंड | आशा ही अभंग |
मनी अनिर्बंध | तेवतसे ||

आशा आहे म्हणून तर जग चालू आहे..

पुनश्च हासून | पदर खोचून |
देई ती झोकून | हुरुपाने ||

काय करणार... दुसरा पर्याय काय आहे?

अप्रतिम कविता आहे...

- प्राजु

करंदीकरांची आठवण करून दिलीत :-)

बेसन लाडू,
छान आहे सुभाषित. मला रेडिओवरील कार्यक्रमाला कुठेतरी उपयोगी पडेल हे... धन्यवाद.

- प्राजु

आता नंदन खर्‍या अर्थाने कवि म्हणून प्रस्थापित झाला.
रचना सोपी,सुटसुटीत आहे. आवडली.

अभंग आवडले. अप्रतिम!

(वारकरी) आजानुकर्ण

सुंदर अभंग .. आवडले.

आपल्याला तर बुवा आवडली फार....

पुण्याचे पेशवे

लावून झापड | शिवावे कापड |
तळावे पापड | निगुतीने ||

मोजके आणि परिणामकारक शब्द असल्याने थेट संवादाच्या रूपात येणारे अभंग आवडले. शेवटच्या पदात अभंग प्रथमपुरुषातून बाहेर पडतात तेव्हा कवीचा वेगळेपणा एकदम जाणवतो.
कविता आवडली.

स्त्रीसूक्त या नावाचे आष्विनी धोगडे यान्चे पुस्तक १९८८ ल प्रसिध्ध झाले होते. त्यात अशाच पुश्कळ कविता आहेत, मिळल्यास वाचाव्या.
धन्यवाद.

मस्त! कविता आवडली. शेवट सुद्धा.

मस्त कविता...

तेव्हा वाचायची राहून गेली होती बहुतेक. खूपच सुंदर. आधुनिक गृहिणीचे यथार्थ वर्णन.

बिपिन कार्यकर्ते

प्राजु ,तात्या अनिल बिपिन भो याच्याशी अगदी सहमत आहे
आजच्या धावपळिच्या युगात किति कष्ट घेते स्त्री
मागोवा - आमच्या काही उचापत्याचा...

स्त्री गाथा आवडली.
:)

मस्तच रे नंदन :)

खूपच सुरेख कविता... खूप खूप आवडली रे मित्रा...
कुठल्या ओळी इथे देऊ, सगळी कविताच आवडलीय !!
--------
अवांतरः तुझ्या वडिलांना स्टार माझाच्या ऑफिसमधे भेटून आनंद झाला. त्यांना नमस्कार कळव.

छान कविता... खूप आवडली

चकली
http://chakali.blogspot.com

ज॒बरदस्त रे भाऊ! लगे रहो...

नंदन,
छान झाली आहे कविता.
खूप आवडली.
--शाल्मली.

नंदनजी
ही कविता वाचून महानगरात घड्याळाच्या काट्याबरोबर धावणार्‍या, आनि परिस्थितीसमोर काहीशा अगतिक बनलेल्या आजच्या स्त्रीचे मूर्तिमंत चित्र डोळ्यासमोर उभे राहते.त्या स्त्रीचा हा सल तुम्ही नेमका शब्दात पकडला आहे. तिच्या भूमिकेशी तद्रुप झाल्याशिवाय हा नेमकेपणा अशक्य आहे. तुमचे मनापासून अभिनंदन!!!

किती सुंदर रे कविता !
पुन्हा वाचली .. फार छान वाटले.

नंदन....खूप दिवसांनी तुझी कविता वाचली.
उच्च !!
नोकरी करणार्‍या स्त्रीचं वर्णन फार सुरेख केलं आहेस. शेवट तर जबरी !!
खूप खूप आवडेश :)

सुंदर कविता !
कुसुमाग्रजांची आगगाडी आणि जमीन
आठ्वली..

मस्तच ...
नंदन, किती दिवस आणखी लेखणी म्यान करून ठेवणार?

अदिती

उशीर जाहला | जीव हा गुंतला |
प्रपंची वेढला | चहूबाजूं ||

या कवितेत शहरी स्त्रीच्या कुतरओढीचं चित्रण केलं असलं तरी वरच्या ओवीमुळे (व इतरही काही पंक्तींमुळे) ही कविता ध्येय न सापडलेल्या, कुठे जातोय याचा निवार न करता प्रवाहात पडलेल्या, व तरण्यासाठी अविरत केविलवाणे हातपाय मारणार्‍या व्यक्तीची वाटते.

राजेश

हा धागा वाचायचा कसा राहून गेला असे वाटले.
अभंग छान जमलेत.

रेवती

:)

आवडली..