जीवन डोर तुम्ही संग बांधी..! (अवांतर - रौशनी, पुढची पिढी!)

कुठे उलथला होतास रे मेल्या इतके दिवस?
आम्हाला वाटलं की ह्या सरपंचगिरीमध्ये तुझ्यातला लेखक मेलाबिला की काय!!!!
:)
छान लिहिलंयस!!!!
शॉर्ट, सॉफ्ट ऍन्ड स्वीट!
जियो....

अगदी लक्कन काळिज हललं बघ! कुठे कुणाचे ऋणानुबंध असतात ते सांगता येत नाही!
जियो!!

तू असं काही लिहिलंस ना की तुझ्यात मला भाईकाकांच्या रावसाहेबांची काही लक्षणं अगदी प्रकर्षाने दिसतात.
जे काय आहे ते सरळसरळ, आडपडदा नाही! मला तुझ्या अशा स्वभावाचा हेवा वाटतो.
लिहीत रहा. आणि भरपूर लिही रे आजच्या सारखं चटका लावून जाणारं थोडंसंच नको!

चतुरंग

लेखणीला धार लागली तात्या.
जे लिहिलं... अगदी पार उतरलं काळजात.
निलम.. नावाप्रमाणेच परीसारखी आहे. ती तिथे आहे तिचं दुर्दैव. आणि तुम्ही मायेने भेटायला गेलात, हे तिचं सुदैव.
मस्त लेखन झालंय.
खूप बरं वाटलं.
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

लिखाण आवडले . "रौशनी"वर लिहा असे तात्यांना अनेकांनी सांगून झालेले मी पाहिले आहे. त्यांची ही लेखमाला वाचकांना नक्की आवडेल. गावकुसाबाहेरच्या जीवनावरचे फर्स्ट हॅन्ड , झगझगीत लिखाण.
असेच लिखाण येत राहो ही शुभेच्छा.

तात्या, मी प्रतिक्रीयेसाठी वापरलेले कुठलेही शब्द तुमच्या 'जीवन डोर' ला न्याय देऊ शकणार नाही!
शब्द खुंटले! बस्स इतकंच!

फारच सुंदर लिहीलयं तात्या. शब्द अपुरे आहेत प्रतिक्रिया देण्यासाठी.
रौशनी चे ही ५ हि भाग वाचून काढलेत. खूपच उत्कंठा वाढली आहे पुढचा भाग वाचण्यासाठी. रौशनीचे ही पुढचे भाग लवकर येऊ द्यात हि विनंती.
नीलम त्या माहोलमधून बाहेर पडू शकली नाही ह्याचे वाईट वाटत आहे.

लेख खूप आवडला.

नीलम तिथे कशी काय अडकली. रौशनी नक्कीच खंबीर वाटली होती जी नीलमचे आयुष्य ह्याही पेक्षा चांगले करु शकली असती. असो.

आता एक वेगळीच शंका डोक्यात "रौशनी" मालीका अपूर्णच राहणार का? कृपया खुलासा करा.

बर्‍याच प्रतिक्षेनंतर रौशनीचा भाग आल्यामुळे उत्सूकता होतीच.
लेख चांगला झालाय. असे असले तरी नीलमबद्दल अनेक प्रश्न मनात येत राहतात.
एकूण, त्या वेगळ्याच दुनियेतले प्रश्न भरपूर आणि उत्तरं फारशी नाहीतच असं वाटतं.

रेवती

आजचा दिवस चांगला जाणार बहुधा !!
सकाळी -सकाळी रोशनीचा भाग वाचायला मिळाला !!
साधं पण ह्रदयस्पर्शी लिखाण !!
सिंपली ग्रेट !!! :-)

बैलोबा चायनीजकर !!!
माणसात आणी गाढवात फरक काय ?
माणुस गाढव पणा करतो,गाढव कधीच माणुस पणा करत नाही..

वाह वाह. छान तात्या. नि:शब्द.
(सूर्यही जरासा लाचार पाहीला मी अक्षरशः पटले रे )
पुण्याचे पेशवे
एरवी सगळे कागद सारखेच. फक्त कागदाला अहंकार चिकटला की त्याचे सर्टीफिकेट होते.
Since 1984

तात्या , तुमचा प्रामाणीकपणा मला नेहेमीच आवडतो.
या सगळ्या अनुभवांना अलंकृत न करता छोट्या छोट्या वाक्यात केलेलं लिखाण त्यामुळे बटबटीत न वाटता एक अस्सल अनुभव वाचल्याचा आनंद येतो.
असं सगळं आयुष्य बघूनही एखाद्या सुडो सोशालीस्टासारखं यांचं लाइफ सुधारायला काय करता येईल याची चर्चा नसते.

पुन्हा तिथे जाईन की नाही हे मला माहीत नाही!

खोट्या भूमीका घेणं हे तुमच्या स्वभावात नाहीच असं वाटतं.

असेच म्हणतो..
जिन्हे नाझ है हिन्दपर वो कहा॑ है? खूप कळवळत॑ हो, काय करू शकतो
आपण त्या॑च्यासाठी कृपया सा॑गा..

प्रथमच पण सर्व भाग वाचून काढले.
नुसत ऐकून असलेली ती दुनिया तुम्ही तुमच्या लिखाणाने नजरेसमोर उभी केली.

मीनल.

तिच्या त्या 'आओगे ना?' या प्रश्नाच्या टोनमध्ये मला तिची ममत्वाची भूक जाणवली! अगदी विलक्षण जाणवली! कारण तिच्या ठुमक्यांकडे हावरेपणाने बघणारा मी कुणी तिचा गिर्‍हाईक नव्हतो! मी तिथे गेलो होतो तो तिच्या आईच्या ओळखीचा कुणीतरी होतो म्हणून..!

खुप छान लिखाण. नेहमीची तात्या स्टाईल वाक्यरचना. स्वगत, कथन अन संवाद यांची उत्तम सरमिसळ !! लिखाणाला प्रवाही वाचनीय ठेवणारी.

अवांतरः एकेकाळी तात्यांचे असे लिखाण निरनिराळी व्यक्तीचित्र भरभरुन वाचायला मिळायची, सकाळी आंतरजालावर आले की तात्या अभ्यंकराचा असा एखादा लेख अन खाली प्रतिसादाची जंत्री असे चित्र काहे विरळा नसायचे. आता मात्र आहे. काल परवाच प्राजुला "संपादकगिरीच्या ओझ्याखाली तुझा सचिन झाला नाही हे छान" असे शब्द्शः म्हटले होते, तात्यांचीही लेखणी चालत रहावी. आम्हीही आंतरजालावर दर्जेदार लिखाण वाचत रहावे.

सुरेख लिहिलय! नीलम पण किती सुंदर दिसतेय!

लेखन आवडले.
नीलमचे वय कळले नाही. तिच्याबद्दल बोलताना रौशनीचा उल्लेख "होती" वगैरे असल्याने नक्की काय झाले असावे असा प्रश्न पडला.
वाचून वाईट वाटले, पण याबद्दल नंतर कधीतरी.

तात्या,

तुमच्या या लेखावर प्रतिक्रिया देण्याइतकी माझी कुवत नाहीये...
फक्त इतकच म्हणेन....

तुम्हाला सलाम.................!!!
असेच लिहिते राहा ...

-स्मिता

बहोत आच्छे ! बढीया ! बाल्या खुश हुवा |

मिथुन काशिनाथ भोईर
अच्छी पीओ खराब पीओ, जब भी पीओ शराब पीओ

तात्या, अतिशय प्रामाणिक अनुभव खूप छान लिहिला आहे.
असेच लिहित रहा.
साती

प्र.का.टा.

तात्या,

अहो संत नामदेवांच्या वेळेस एक वेश्या होती. आख्या गावाला तिने वेड लावले होते. एकदा ती असे म्हणाली होती कि नामदेव जेव्हा तिच्याकडे बघायचे तेव्हा तिला त्यांच्या डोळ्यात कधी 'पुरुष' दिसत नाही तर त्यांच्या डोळ्यात तिला कायम अथांग करूणेचा झराच दिसला. या गोष्टीची आज आठवण झाली.

- नाटक्या

खरचं खुप छान लिहीता तुम्ही तात्या.... :)
सगळे भाग वाचुन काढ्ले...
---वल्लरी

छान लिहिले आहे तात्या...

--अवलिया

सुरेख लिहिलं आहे खूप.

-झेल्या

थांबला असाल तर चालायला लागा,
चालत असाल तर पळायला लागा,
पळत असाल तर थांबा.

सुंदर लेख तात्या
अवांतरः रोशनी-६ ची वाट बघतो आहे

तात्या, अतिशय प्रामाणिक अनुभव खूप छान लिहिला आहे.
असेच म्हणतो
फोटो टाकल्या मुळे लिखाणाला वजन आलं

शंकरराव

तात्या, लेखन केवळ अप्रतिम. अशाच लेखनाचे आम्ही आपले चाहते आहोत.

''अवांतरः एकेकाळी तात्यांचे असे लिखाण निरनिराळी व्यक्तीचित्र भरभरुन वाचायला मिळायची, सकाळी आंतरजालावर आले की तात्या अभ्यंकराचा असा एखादा लेख अन खाली प्रतिसादाची जंत्री असे चित्र काहे विरळा नसायचे.

आनंदयात्री प्रतिसादात जे म्हणतोय ते मला पटतंय...! तो तात्या हल्ली फार क्वचित दिसतो..तेव्हा तात्याने सतत लिहिते राहावे.

-दिलीप बिरुटे

विखे शेठ उघडे पुस्तक आहात. लेख आवडला. एक पार्टी लागु माझ्याकडुन.

धन्य आहेस रे

पुन्हा तिथे जाईन की नाही हे मला माहीत नाही!

यासाठीच

"तात्यासाब दुबारा कब आओगे? आओगे ना? जरूर आना..!"

नीलम ने अस म्हटल होत.
तात्या ही जीवनाचा वेगवगळ्या रंगांचा आस्वाद घेणारी वृत्ती आहे. त्यातला हा प्रामाणिक पणा ज्यावेळी संपेल त्यावेळी तात्या ही व्यक्ती या जगात असणार नाही.
द्रष्टा
प्रकाश घाटपांडे

वरील सर्वांनी केलेल्या कौतुकाशी सहमत आहे.
-- लिखाळ.

ह्रदयस्पर्शी लिखाण.
रौशनीचे सर्व भाग वाचले. पुढच्या भागाच्या प्रतीक्षेत.

या लोकांचे आयुष्य काय असेल याची कल्पना करु शकत नाही.................
बालपण होरपळले की सगळेच करपून जाते

सुंदर लेख आहे.. (अजुन सर्व भाग वाचलेले नाहीत, नक्की वाचेन )

जगात काही गोष्टी अशा का असतात, कुणामुळे, कशासाठी या प्रश्नांची उत्तरे सर्वांना सापडतीलच असे नाही.
या सर्व प्रश्नांची उत्तरे शोधत फिरणारा आणी शोधतानाच भक्ती, वात्सल्य, शांत, अद्भुत, वीरं, भयानकं, बीभत्स, करुणं, श्रुंगार, रौद्रं, हास्यं या आयुष्यातल्या सर्व ९+३ रसांचा भोग घेणारा "तात्यासाब" डोळ्यासमोर उभा राहिला माझ्या.

आपला मराठमोळा.
कोणत्याही गोष्टीचा ताप येईपर्यंत ठीक असते, पण तिचा कर्करोग होऊ देऊ नये!!

नि:शब्द केलत तुम्ही,,,,,,,,
तुमच्यासारखी प्रामाणिक माणसे खुप कमी आहेत जगात,,,,,

सुन्दर लेखतर आहेच आहे,,,, तुम्हाला सलाम.................!!!

नेहा

गुलजारचा 'मौसम' पाहून नेहमी मन चरकायचे. तुमची तर ही अशी सत्यकहाणी. तुमच्या लिहिण्यातून मनातली कळकळ लगेच जाणवते.

किती सुंदर आहे ती!
तोंडावर मेक अपची अनेक रंगीत पुटं चढवलेल्या आताच्या सर्व नट्या हिच्यापुढे फिक्या पडतील.

मीनल.
http://myurmee.blogspot.com/

हट्स ऑफ ! ! !
काय लिहिलं तात्या ! ! ! टचकन डोळ्यांत पाणी आल ! ! !

तुमि अग्दि वेड लिहिल आहे.

तात्या,
मानल तु्हाला.
मनाने फोरासरोडवर फिरणारे व प्रत्यक्षात जाऊन येणारे यात जमीन आसमानाचा फरक आहे.
मात्र तो फोटोतून सादर करायला गट्स लागतात.
आधी मी आपला फोटो पाहिला नव्हता. स्थूल आहात असे वाटले होते इतकेच.
मात्र गूढ प्रेमळपणाची व आनंदाची लकेर फोटोतही जाणवते. माणसांवर अनेक प्रसंग येतात. स्त्रियांवर जास्त.
... पण क्या तोडेंगे इस बंधन को जग के तूफाँ आँधी...
शशिकांत