स्थळ : चकाचक कॉफी शॉप किंवा एखादे ३/४/५ स्टार हॉटेल.
वेळ : तुमच्या सवडीची
पात्र : तुम्ही आणि तुमचा मित्र आणि काही अनोळखी व्यक्ती.
मित्र : अरे काय म्हणतोस, किती दिवसांनी भेटतोय. ते पण मी फोन केल्यावर. मोठा माणूस झालास बाबा तु.
मी : नाही रे, वेळ मिळत नाही ऑफीसच्या आणि घरच्या कामातून. बरं माझं जाऊ दे, तुझं कसं काय चाललय ?
मित्र : झकास. बाकी वहिनी, मुलं बाळं बरी आहेत ना सगळे ?
मी : हो, सगळे बरे आहेत.
मित्र : अरे माझं पण तुझ्याच सारखं चालल होतं. पण आता नाही. सध्या मी ई कॉमर्स मधील एक संधीवर काम करतोय. आता चार पाच रिटायर होणार बुवा. नकोच ती कामाची कटकट !
मी : अरे वा ! लॉटरी लागली की काय ?
मित्र : लॉटरी नाही पण लॉटरी से कम पण नाही. बस थोडा वेळ. समजावतो. बरं ते जाऊदे, तु काय घेणार ? कॉफी, ग्रीन टी की अजुन काही ?
(वेटरकडे बघून) एस्क्युज मी, मेन्यु कार्ड प्लीज !
वेटर दोन मेन्यु कार्ड आणून अदबीने पेश करतो. (न करुन काय करतो, आम्ही कस्टमर आहोत).
मेन्यु कार्ड पहाताच मला मनातल्या मनात ठसका लागतो. मन नकळत घरुन निघालो तेव्हा खिशात किती पैसे होते ते आठवू लागतो. चार-पाचशे असतील सहज. मात्र क्रेडीट, डेबीट कार्ड दोन चार आहेत.
चहा ----------२०० रु.
कॉफी -------- ३०० रु.
पुढील अक्षरे धुसर होतात. काहीच दिसत नाही.
मी : अरे, खुपच महाग आहे रे हे, आपण दुसरीकडे जाऊया का ? किंवा मॉलमधे जाऊया काय ?
मित्र : अरे राहू दे रे ! मित्रांसाठी कधी कधी खर्च केला तर काय बिघडले.
इतक्यात एक अनोळखी माणूस आमच्याकडे येतो.
मित्र : अरे तुला ओळख करुन देतो. मी ज्या ई कॉमर्स कंपनीसाठी काम करतोय ना, त्यात हा माझा सिनियर आहे.
सिनियर : हॅलो सर, हाऊ डू यु डू ?
मी : फाईन. हाऊ अबाऊट यु ? (आम्हाला पण थोडफार इंग्रजी येत बरकां)
सिनियर : तुम्ही प्लीज बसा, माझा सिनियर पाच मिनिटात येईल. तो तुम्हाला या व्यवसाय संधी बद्द्ल अधिक माहिती देईल.
मी : ठीकाय.
दहा मिनिटानंतर अजून एक माणुस येतो. आता पहिला माणूस गायबलेला असतो.
सिनिअरचा सिनिअर : नमस्कार. मी xyz. तुमचे नाव ?
मी : नमस्कार, मी अबक.
सिनिअरचा सिनिअर : तुमची आणि याची किती (माझ्या मित्राची) किती वर्षाची ओळख आहे ?
मी : अं. झाली असतील अंदाजे दहा वर्ष.
सिनिअरचा सिनिअर : ओके. बरं. आपण काय करता ?
मी : मी एका छोट्याश्या कंपनीत आयटी डिपार्टमेंटमधे काम करतो.
सिनिअरचा सिनिअर : वॉव, दॅटस ग्रेट.
मी : (मनातल्या मनात ) : घंटा, यात ग्रेट काय ? च्यायला , 'ये आयटिवाला' अशी हाक मारली तर आता १०० पैकी ८० लोक ओ देतील.
सिनिअरचा सिनिअर : मी माझ्याबद्द्ल थोडीशी कल्पना देतो. मी तुमच्यासारखा ग्रेट आयटि वाला नाही पण कखग कंपनीत मोठ्य पदावर होतो. पण मला माहित होते की मी कितीही घासली तरी शेवटी माझ्या मुलाबाळांना उज्जवल भविष्य देऊ शकणार नाही. मग मला ही ई कॉमर्सची संधी मिळाली. यु वोंट बिलीव्ह, पण मी आता ४-५ वर्षांत रिटायर होणार. नाऊ डेज रिटायरमेंट इज नॉट अबाऊट एज. बट अबाऊट मनी. तुमच्या भविष्यासाठी लागणारा पैसा तुम्ही मिळविला की तुम्ही रिटायर व्हायला मोकळे.
मी : बरोबर आहे.
सिनिअरचा सिनिअर : ठीक आहे. आता मी तुम्हाला या व्यवसाय संधीबद्द्ल सांगतो. तुम्ही पुर्ण नीट ऐकून घ्या आणि नंतर तुमच्या शंका विचारा.
मी : ठिक आहे.
सिनिअरचा सिनिअर : मला सांगा, तुम्हाला ई कॉमर्सबद्द्ल काय माहिती आहे ?
मी : ई कॉमर्स म्हणजे ऑनलाईन शॉपींग करणे वगैरे.
सिनिअरचा सिनिअर : बरोबर. पण ई कॉमर्स म्हणजे एवढेच नाही. ( मग ई कॉमर्सबद्दल १०-१५ मिनिटाचे लेक्चर.) तुम्ही ऑनलाईन शॉपींग करता काय ?
मी : मी ? जास्त नाही, फोनची बिले भरतो, बॅंकेचे व्यवहार करतो इतकेच. हो, पण माझी बायको करते ऑनलाईन शॉपींग.
(तिच्या मोबाईलमधे अ‍ॅप आहेत ना. ती अ‍ॅपस सारखी सारखी आठवण करुन देतात. वुई मिस्ड यु, हे नवीन आलेय बघा, ते नवीन आलेय बघा, ह्यावर एवढी सुट आहे इ. इ. अमका बिग सेल, तमका मिलियन सेल इ. इ.)
सिनिअरचा सिनिअर : बरोबर. आज काल ई कॉमर्स तेजीत आहे कारण त्यात इन्वेस्टमेंट कमी आहे. दुकानाची आवश्यकता नाही. कुठेतरी गोडावून असले तर झाले. नाही तर दुसर्‍याचाच माल आपल्या पोर्टलवर डिस्प्ले करा. ग्राहकाला आवडला की तो ऑर्डर करतो आणि मग आपले कमीशनचे पैसे घेऊन मुळ विक्रेत्याला त्याचे पैसे १५ दिवसात / ३० दिवसात मिळून जातात.
म्हणजे ऑनलाईन व्यवसायाचा फायदे बघा.
१. एकतर रोज सकाळी दुकान उघडून कस्टमरची वाट बघायला नको.
२. नोकरांना पगार द्यायचा नाही.
३. पैसे डायरेक्ट तुमच्या बँकेत जमा होतात.
४. तुम्ही इथे बसून जगात कुठेही वस्तू विकू शकता.
(अधून मधून मान हलवून हो म्हणणे एवढाच माझा स्कोप ऑफ वर्क आहे सध्या. तसेही नाही म्हणण्यासारखे नाही काही यात.)
----------------------------------------
क्रमश :