(कुणी जोडे माझे उचलील का?)

:)) खरच बागवे हुशार आहे. भवितव्य उज्वल आहे.
जय हो !

मर्जी सांभाळण्यासाठी कराव्या लागणार्‍या अनेक कृतींपैकी ती एक कृती असेल

अहो मर्जी संभाळण्यासाठी चपला सांभाळायची काय गरज आहे? तुमचे मुद्दे पटले नाहीत. राम(खरा वा कथेतुन तयार केलेला) आणि राहुल गांधी यांची तुलना बरोबर वाटत नाही. त्याच प्रमाणे गाडगेबाबा इ. चे कार्य आणि हे चपला सांभाळण्याचे प्रकरण यांची तुलना चुक आहे.

मिष्टर घाटपांडे...

तुमचा प्रतिसाद पटलाच नाही. बदनाम आंतरजालिय शब्द वापरायचा तर बादरायण संबंध म्हणता येईल. ;)

तुम्ही दिलेल्या बर्‍याच उदाहरणांचा आणि बागवे नामक इसमाने केलेल्या कृतीचा संबंध लावणे जरा हे च वाटते.

प्रसिद्धी माध्यमांनी उचलुन धरल्यामुळे याला एवढे महत्व.

प्रसिद्धीमाध्यमांनी उचलून धरले नसते आणि माझ्या माहितीत आले असते तरीही मला तितकीच घृणा वाटली असती जेवढी आत्ता वाटते आहे.

अनुनय,अनुयय,निष्ठा,लाचारी,लाळघोटेपणा,चाटुगिरी,झेलेगिरी,अंधानुकरण हे सगळे शब्दोच्छल आहेत. बॉस ने केलेल्या पीजे ला हॅहॅहॅ करुन हसणे याला काय म्हणणार? परिस्थितीच्या रेट्यामुळे अस्तित्वाच्या लढाईसाठी केलेल्या असहाय्य कृतीला काय म्हणणार?

हेतू काही का असेना, दोष तितकाच. दोष कमी होत नाही. अर्थात, थोड्या फार फरकाने वर दिलेली उदाहरणे आपण सगळेच करत असतो. मान्य. पण हा बागवे इसम जेव्हा महाराष्ट्राच्या मंत्रीमंडळात बसतो तेव्हा कुठेतरी तो महाराष्ट्राचे प्रतिनिधित्व करतो. तो एक गैरशासकिय पदाधिकारी असता तर मला घृणा नसती. वाईट वाटले असते कदाचित.

भारतीय परंपरेत रामाचे जोडे सांभाळणार्‍या भरताला काय म्हणणार?

तुमच्यासारख्याने असं म्हणावं? कठिण आहे. भरताने पादुका सांभाळल्या / उचलल्या / मस्तकी धारण केल्या पण का? त्याला राज्य हवे होते? त्याला इतर काही भौतिक लाभ हवा होता? तसे तर काहीच नव्हते. त्याच्या उलटच होते खरे तर. त्याने श्रीरामचंद्रांची खूण म्हणून त्या पादुका सिंहासनावर स्थापन केल्या आणि त्यांच्या नावाने राज्य केले. मग हे उदाहरण कसे लागू होते बागवे नामक इसमाने केलेल्या कृतीला?

जोडे हा वस्तुला असलेली अप्रतिष्ठा, जणुकाही नाईलाजास्तव घालावा लागणारा एक हीन लटांबर. जोड्याने मारायची पण लायकी नाही; जोडे पुसायला ठेवा; यातुन जोड्याला हीन लेखण्याची मानसिकता दिसते. काठीने झोडपणे हे तुलनात्मक दृष्ट्या प्रतिष्ठेचे दिसते.

ठीक.

पंजाबच्या मुख्यमंत्र्यांना त्यावेळी कारसेवे सारखी सुवर्ण मंदिरात जोडे सांभाळण्याची शिक्षा वजा धर्मादेश शीख धर्मपंडीतांनी दिला होता असे काहीसे आठवते, तपशीलात थोडाफार बदल असु शकतो.

बरोबर, पण त्यात जोड्यांच्या हीनतेबद्दल काही संबंध आहे असे वाटत नाही. शीख लोकांच्या गुरूद्वारामधे वेगवेगळी कामे असतात आणि सगळेच शीख जमेल तसे त्यात सहभागी होतात. इतर अनेक शिक्षांपैकी ही एक शिक्षा. पण तुमच्या म्हणण्यात तथ्य असू शकते.

इथे राजीव गांधींना आपले जोडे कुणी सांभाळणे अपेक्षित नाही

बहुधा असेच असावे, असेलच. पण खात्री देता येत नाही. इथे राहुल गांधींचे नाव आहे म्हणून असे म्हणतो आहे असे नाही. इथे अगदी राज ठाकरे नाव असते तरी खात्री नाही देता येणार. ते म्हणतात ना... यु नेव्हर नो.

आणी बागवेंनाही आपण हे केले नाही तर आपले गृहराज्यमंत्रीपद जाईल असेही अपेक्षित नाही.

बहुधा असेच असावे, असेलच.

मर्जी सांभाळण्यासाठी कराव्या लागणार्‍या अनेक कृतींपैकी ती एक कृती असेल.

नक्कीच. पण त्यामुळे त्याची निषेधार्हता कमी होते का?

विद्वान लोक कदाचित सिद्धांत/बोधकथा/दृष्टांत वगैरेंचा देउन आणीबाणीच समर्थन अनुशासन पर्व म्हणुन करत असतात. पुर्वी राजाच्या काळात भाट लोक काय करीत असत? मांडलीक राजे आपल्या मांडलिकत्व टिकण्यासाठी काय करीत असत? समुहात जगण्यासाठी आपण आपल्याला अनेक न आवडणार्‍या गोष्टी सुद्ध करत असतो. जोपर्यंत त्याचा आपल्याला त्रास होत नाही तोपर्यंत करत राहतो. जेव्हा त्रास व्हायला लागतो त्यावेळी आपण उपयुक्त व उपद्रवमुल्यांचा तौलानिक अभ्यास करुन निर्णय घेतो. आपले उपयुक्तता मुल्य हे कायम नजरेस राहव म्हणुन अनेक क्लुप्त्या लोक लढवत असतातच की.

पटण्यासारखे.

प्रवासाहुन आलेल्या पाहुण्याची सुटकेस बॅग सहजपणे/प्रेमाने आपण हातात घेतो ती काय त्याला उरलेली चार पावल जड झाली असतात म्हणुन काय?

कधी कधी असे असते पण बरेच वेळा आपुलकीने आपण ते करतो. इन एनी केस, लांगुलचालनासाठी हे नक्कीच केले जात नाही बहुतांशवेळा.

संडास साफ करणे याला समाजात असलेली अप्रतिष्ठा / गौणत्व हे म. गांधी गाडगेबाबा सारख्या लोकांनी कमी करण्याचा प्रयत्न करुन प्रतिष्ठा देण्याचा प्रयत्न केला म्हणुन स्वच्छता अभियान राबु शकते.

खरे आहे. पण त्या दोन नावांबरोबर अजून एक नाव घ्यायचे राहिले. ;)

बागवेंना या मुद्द्यावरुन झोडपण्यापेक्षा गृहराज्यमंत्रीपद सांभाळण्यात आपण कसे नालायक आहात हे सप्रमाण दाखवुन झोडपले तर ते अधिक योग्य ठरेल असे वाटते.

बागवे नामक इसमाला या दोन्ही मुद्द्यांवरून झोडपावे असे आमचे मत आहे. कारण परत तेच... कुठे तरी तो भूषवित असलेले पद हे महाराष्ट्राचे प्रतिकात्मक आहे. तेव्हा जे झाले ते अतिशय निंदनिय आणि लांच्छनास्पद झाले असे मला वाटते. या उलट खरोखरच काही कारण असते... उदाहरणार्थ राहुल गांधीच्या चपलांवर समजा एखाद्या कुत्र्याने पाय वर केला असता वगैरे... तर त्या चपला उचलून बाजूला ठेवल्या असत्या तरी समजू शकतो. पण काही कारण नसताना, चपला उचलून, त्या शेवट पर्यंत हातात धरून उभे राहणे आणि नंतर निर्लज्जपणे त्याचे अतिशय हास्यास्पद समर्थन करणे या मुळे मला तरी नक्कीच घृणा आलेली आहे. पुणेकर रमेश बागवे पेक्षा पुणेकर रमेश वांजळे परवडतो असेच वाटते उद्वेगाने. (अर्थात रमेश वांजळे उद्या असे वागणारच नाहीत याची ग्यारंटी नाहीच. ;) )

या बाबतीत श्रीमती इंदिरा गांधींचा एक ऐकिव किस्सा आठवतो. खरा आहे की खोटा माहित नाही... खरा असावा अशी अपेक्षा करतो. त्या पंतप्रधान असताना सौदी अरेबियाला गेल्या होत्या. तेव्हा त्यांनी तिथल्या रिवाजाप्रमाणे काळा गाऊन अंगात घालावा असे अपेक्षित आहे असे त्यांना कळवले गेले. तेव्हा मी भारताची पंतप्रधान आहे... असले काही करणार नाही असे सांगून त्या साधा डोक्यावरही पदर न घेता वावरल्या. मोठ्यांच्या मोठ्या गोष्टी... आपण टाळ्या वाजवायच्या फक्त.

बिपिन कार्यकर्ते

एरव्ही "जेथे राघव तेथे सीता" प्रमाणे खरेच सावलीसारखी प्रत्येक सभेत बरोबर असलेल्या सोनीयाजी पण त्यादिवशी सावलीच काय पण त्यांच्याबरोबर श्रीपेरंबदूरला नव्हत्या तर दिल्लीतच होत्या, हा पण एक योगायोगच होता

'योगायोग' शब्द कोणत्या अर्थाने वापरलाय माहित नाही पण एका मुलाखतीत सोनिया गांधींनी विमानात जागा नसल्याने श्रीपेरंबदूरला गेले नव्हते असे सांगितले आहे.