माझ्या आजोबांना एक सवय होती, ते कुठल्याही लहान मुलाला 'देवा' अशी हाक मारायचे. खूप गम्मत वाटायची त्या गोष्टीची. त्यांची ती हाक ऐकण्यासाठी म्हणून मग मी मुद्दाम लपून बसायचो कुठेतरी. घराच्या एखाद्या अनोळखी कोपऱ्यात दडून त्यांची हाक ऐकण्यामध्ये एक अपूर्व असा आनंद होता. या म्हाताऱ्या लोकांच्या आवाजात काय जादू असते कळंत नाही. सतत मुरत असलेल्या मुरंब्याची गोडी असते त्यांच्या स्वरात. त्यांच्या स्वरांची जादू असेल किंवा त्या शब्दाची असेल पण कसलीतरी भूल पडत होती त्या वेळी.
समोरून येत आहे ती व्यक्ति
.
.
वर्णाने
जातीने
धर्माने
शक्तीने
विचाराने
हुद्याने
कर्तुत्वाने
ऐपतीने
.
.
काळी का गोरी?
.
अरे !
हा तर यमदूत !
आपल्यातील कुणीही मी:
वाढदिवसाच्या हार्दिक शुभेच्छा रे सचिन...!!
आजकाल तुझ्याविषयी बोलणं..लिहिणं...इतकंच काय तुला टीव्हीवर बघणंही सोडून दिलंय मी..
का म्हणजे काय??
त्रास होतो रे..खरंच खूप त्रास होतो...
आज तुझा वाढदिवस आहे...म्हटलं बघूया, जमतंय का काही लिहायला..
लिहायला लागतंच काय रे?? तुझ्या एकेका फटक्यावर लेख लिहिता येतील..अजूनही लिहितात ना लोकं..सुरेख लिहितात...
पण कसंय..तुझ्यावर लिहायचं म्हणजे परत भूतकाळात जायचं..त्या आठवणीत रमायचं..आणि आत्ता तू मैदानावर नाहीस हे लक्षात आलं की भर्रकन वर्तमानात यायचं..
त्रास होतो रे..खरंच खूप त्रास होतो...
(माफी नाम्यांची रांग आहे, विडंबन काळाची मांग आहे प्रेर्ना १ प्रेर्ना २)
अरे डिअरपिअर कशास बघतोस
स्वप्नात जुई... खोटे नाही सांगत
जुईले आणि मॅकबेथले...
काळाची उधई गिळी टाकई!
संध्याकाळच्या दिवा लावण्या
आधी तुझा विग काढून
टकल्यावरून हात फिरव
फ्रेश विग लावून सेल्फीकाढण्याचा
आणि कायप्पावर पोस्ट
करण्याचा जमाना आला
आणि तू(म्ही) अजूनही उधई
ने गिळलेल्या मॅकबेथपुशित
रमलेला आजच्या रमेला
गमत नाही.
सकाळी घाईघाईत बुटाच्या लेसा बांधताना,
खण्णकन आवाज करत तो चौकोनी बिल्ला पोराच्या खिशातून लादीवर सांडला तेव्हा...
गजराचं घड्याळ वाजल्या सारखा मी दचाकलो.
पुन्हा एकदा तो लखलखीत तुकडा खिशात ठेवत पोरगा समंजस हसला...
म्हणाला ,
तुमचाच आहे , काल तुमच्या जुन्या शर्टाच्या खिशात सापडला आईला ,
बोहारणीला कपडे देताना.
"फेकून दे "म्हणाली
"अवलक्षणी आकाशाचा तुकडा ",
तोच दाखवून तुम्ही म्हणे तिला भूलवणीला लावलंत वगैरे वगैरे...
आणि तुम्ही तरी कुठे बघता आजकाल उद्याचा दिवस या तुकड्यात ,
सारखे हातावर हात चोळता आणि तळहातावरच्या रेषा वाचता ,
तरूस लगडली सुवासिक आम्रफळे
परी कोयी अन बीया मोजतो हा बळे
पाण्यात मासे उसळतात
रेतीच्या खोप्यास हसतात
तृष्णार्त कृष्णा टोचती का खडे
जळात उतरू कसा प्रश्न हा पडे
आर्जवी पाणिते अवीट
परी कृष्णास दिसे का मीठ
खेळती कधी लहर कधी लाट
प्रश्नांकीत किनारी मुरलींची पाठ
तुडूंब सरोवर नरतनी पक्ष्यांचे थवे
पाण्यात हसरी राधा रुक्मिणी सवे
ह्या दिवसांचं काही कळतच नाही बुवा...कधी शेवरीच्या कापसासारखे आपसूक उडतात,कधी लोखंडी रोलरसारखे ढकलावे लागतात....
कँलेंडरमधे दिसणारे दिवस दिसतात त्यापेक्षा अधिक जवळ असतात...
प्रत्येक उगवणारा दिवस मावळतोच...उद्याचा दिवस दिसेलच याचीही काही खात्री नसते.....
काही लोक दिवस मोजत असतात ... काही लोकांचे दिवस फुलत असतात......
काही गोष्टी फक्त दिवसा करतात....कोणी गेला तर त्याचेही दिवस इतर लोक करतात....
दिवसाढवळ्या गुन्हे घडले तर त्याची दखल लगेच घेतली जाते....
काही दिवस दिसतात .....काही दिवस दाखवले जातात....काही दिवस सरतात....काही तरीही उरतात....
रोजची गर्दी, रोजचा प्रवास, कटकट करत मी ऑफिसला येतो
कंपनी ची कॉन्फरन्स, गोव्याला जायचं, आनंदाचा माहोल असतो
हो काय? मी साशंक होतो. कसला तरी विचार करतो
आता मिळाला ना ब्रेक ! मग यावं नाही का आनंदाला उधाण! मी म्हणतो
उलट इथे मात्र मनालाच कसलातरी ब्रेक लागतो
नाही; माझा प्रॉब्लेमच आहे.
मीं खोल खोल कोस‌ळ‌त अस‌तेवेळी, तुझी भूमिका न‌क्की काय होती? फक्त एक त‌ट‌स्थ ख‌र‌ं तर उदासिन प्रेक्ष‌काची की अशा एका मित्राची ज्याला मला ख‌र‌ं पाह‌ता हात देऊन व‌र ओढाय‌चे होते पण त‌से क‌र‌णे ज‌म‌त न‌व्ह‌ते, ब‌घ्याची अस‌हाय भूमिका क‌र‌ण्याप‌लीक‌डे काहीही क‌र‌ता येत न‌व्ह‌ते? की त‌ळ्याच्या काठाव‌र ब‌सून बुड‌णाऱ्याची म‌जा प‌हाण्याचा आसुरी आनंद मिळ‌व‌णाऱ्या सेडिस्ट‌च्या भूमिकेत तू होतास्? मला कळतच नाही. तू बोल‌त नाहीस आणि माझ्याक‌डे तरी कुठे अशी जादूची कांडी आहे की मला तुझ्या म‌नात‌ले ओळ‌ख‌ता यावे?
