खतपाणी घातलं
निगा राखली झाडाची
बिज होत चागंल तरी
फळे मीळाली विषाची
वाटल झाड आहे दुबळं
त्याला द्यावी साथ
देणार्याचा अदांज चुकला
तुटायला आले हाथ
जरी ऋणानुबंधाच्या गाठी
तरी प्रारब्धाचा खेळ
कर्मच नाही चांगल
तर जुळणार कसा मेळ
आपल घर आपणच बाधांयचे
पेरललं तेच उगवायचे
क्षणभराची विश्रांती घेऊन
पुन्हा इथेच यायचे
कोण कुणाला पुरायचं
म्हणूनच आतल्या देवाला
निरंतर जागवायचं
आयुष्याच गाठोडे
आपण आपलच पेलायचं
१६-२-२१
प्रतिक्रिया
27 Apr 2021 - 4:10 pm | रंगीला रतन
हम्म!