राजमाची नावाचं मनोरंजन

कंका,सुरेख.

राजमाची म्हटलं की आठवतं ते वेळीअवेळी जाणं, उन्हापावसाचं फ़िरणं, पांगळोलीच्या घळीतनं उतरणं. परतीच्या मार्गावर हीच घळ चढणं मोठं जीवावर येणं, फ़णसराईनजीकचा तो धबधबा, डावीकडची दरी, उजवीकडची कातळभिंत ती पण मैलोनमैल आपल्यासहच चाललेली. ढाकचा रस्ता सोडून मधेच डावीकडे वळनं, तो तिथला गर्द रानाचा पट्टा, त्यातनं जाणारा मधूनच तीव्र होणारा तो हलकासा चढ़, रानपक्ष्यांचे आवाज, मधनंच हुप्याचं किचकिचणं, ते कुकुडकोंब्याचं हुप हुप, तो मधेच खळाळणारा ओढा, हाच ओढा माचीवरुन तळात झेपावाताना खूप सुरेख दिसतो, ते सरळ, डावीकडे परत उजवीकडे असे असे अखंड दिसतात राहणारे आवळेजावळे डोंगर, माचीची मूळ वेस, माची आवाक्यात आलीच असं वाटूनही पुढे सुरूच असणारी मैलाची वाट, ते झाडाखाली उघड्यावरच असणारं वीराचं स्मारक, ती हनुमानाची मूर्त, ते भैरवनाथाचं राऊळ, श्रीवर्धनाचा उत्ताल कडा, ऐन बालेकिल्ल्याच्या थोड्या खाली अगदी दरीच्या कडेला असणारं थंडगार पाण्याचं टाकं, ती तलावाच्या वाटेवरची आमराई, समोर दिसणारा ढाकचा बहिरी, तो नाकाड़ पुढे काढलेला मांजरसुंबा...

खूप आठवणी आहेत माचीच्या.

खूप छान लिहिलंय.
फोटो पण सुंदर आहेत.

चला, परत एकदा राजमाचीला जायला हवे. छायाचित्रणासाठी हा परिसर म्हणजे स्वर्ग आहे. खूप छान वर्णन आणि तसेच प्रतिसाद आहेत. स्पा यांनी काढलेले फोटो पहायला आवडतील.

सगळ्यांच्या विनंतीला मान देऊन लेख लिहिल्याबद्दल धन्यवाद. लेख अतिशय आवडला.
माचीला जायचा योग कधी येईल कोणास ठाऊक. तोवर तुमच्या लेखावर समाधान मानले आहे.

छान फोटो आणि वर्णन. पावसाळी वातावरणात जाणे तर सोने पे सुहागा

मस्तं!

राजमाची

यावर इतके काही वाचले होते, ऐकले होते पण प्रत्यक्ष जायचा योग येत नव्हता,पुण्याकडची काही मंडळी लोणावळ्याहुन जाम चालावे लागते म्हणुन बरीच वर्षे कलटी देत होती
शेवटी कंजूष काकांसोबत जायचा योग आला.मुद्दामुन रविवार सोमवार जायचे ठरले.म्हणजे गर्दी टाळता आली असती.कर्जतहुन कोंडीवड्याला वेळेत पोचलो, वातावरण भयानक गरम होते, काळे ढग चुकार येउन जात होते. एका विहिरीवर आधी पाणी भरुन घेतले, गणपतीला नमस्कार केला, आजुबाजुला जांभळांनी लगडलेली झाडी होती.मजबुत जांभळे हादडली आणि चालायला लागलो, कंजूष काकांच्या स्टॅमिनाला हॅट्स आॅफ, या वयातही हा माणुस न थांबता तरुणांना लाजवेल अशा वेगात किल्ले चढतो. वाटेत अनेक पक्षांची माकडांची साथ होतीच, मध्येच एक वीराचे स्थान दिसले, अधुनमधुन अनेक ओैषधी झाडांची ओळख कंकाका करुन देत होते.तेवढ्यात मुसळधार पावसाने गाठलेच,तसेच न थांबता चालत राहीलो.कर्जत बाजुने मजबूत चढण आहे. माथा काय येता येत नव्हता.आठ वेळा ओढा ओलांडून शेवटी वर पोहोचलो. तोवर दोन वाजलेले होते, उधरवाडीत अप्रतिम चहा पोहे मिळाले, अनेक हुच्च भ्रु ट्रेकर्स( नखशिखांत ब्रांडेड अॅकसेसरीझ ने युक्त) आजुबाजुला फिरत होते. कोणी अंकल इधर वाॅशरुम किधर हे विचारत होतं, कोणी सँडविच मिल सकताय का? असे अनेक बालिश प्रश्न , शेवटी एकदाचे सगळे परतीच्या मार्गाला लागले , शे पाचशे पब्लिक निघुन गेल्यावर उधेवाडी परत शांत झाली. आम्हीही भटकंतीला निघालो. उदयसागर तलाव पाहिला,गोधनेश्वराचे अप्रतिम देउळ पाहिले.आता बालेकिल्ल्यात जायची ना ताकद होती ना इच्छा . पाच सहा तासाची तंगडतोड झालेली होती. येताना परत एक चहा मारला, आणि काळभैरवनाथाच्या देवळात मुक्काम केला. वाटेत बरेच पक्षी दिसले, नावे माझ्या लक्षात राहात नाहीत ( कंकाका सांगतील). देऊळ छानच होते, फरशीबंद पटांगण होते. समोर श्रीवर्धन मागे मनोरंजन आजुबाजुला गच्च जंगल, याच शांततेच्या शोधात आलेलो होतो.ओले झालेले कपडे सुकवायला ठेवले,निवांत बसुन राहिलो. हळुहळु अंधार साचायला लागला, तुफान वारा सुटलेला होता,मेणबत्या होत्या पण त्यांनी टिकाव धरला नसता. म्हणुन रात्रीचे जेवण लवकरच उरकून घेतले. साफसफाई केली आणि मग गप्पा रंगल्या. कंकाका म्हणजे महाराष्ट्राचा चालताबोलता विकिपडिया आहे :)
पण माझ्या दुर्दैवाने त्यांना एकदाही कुठे अमानवीय शक्तीचा अनुभव आलेला नाही. रात्र झाली तसे अधुन ममधून काजवे चमकायला लागले ,अगदी खुप नसले तरी काजवे बघायची इच्छा पूर्ण झाली.रात्री पावसाचा आणि वार्याचा जोर इतका वाढला की आम्ही सरळ आत देवळात येऊन झोपलो. सकाळी उठल्यावर बालेकिल्ला पाहून आलो ,पण इतके धुके होते की फोटो काढता नाही आले.येताना परत चहा पोहे झाले, टाक्यांचे मधुर पाणी रिफिल केले आणि परतीला लागलो, येताना कोढांणे मार्गाने आलो, कारण लेणी पहायच्या होत्या. खुपच सुंदर पण आता उध्वस्त झाल्यात.तिथे त्या शांततेत थोडा वेळ बसलो आणि परतीला लागलो, खाली पावसाचा पत्ता नव्हता रणरणत्या उन्हात कोंडीवडे पर्यत पाय रेटत आलो.यावर्षीच्या पावसाळी ट्रेकिंगची सुरुवात मात्र दणक्यात झाली

धन्यवाद. जरी पुरेसे फोटो नसले तरी चित्रदर्शी वर्णन आवडले.

राहते घर गाव पाण्याखाली जाणार या कलपनेने कसे तरी झाले (आणि पिंची मध्ये सरकारी जागेवर अतिक्रमण करून झोपडपट्टी बाधणार्यांचे लाड पाहून) आणखीनच वाईट वाटले. त्यांचे रीतसर आणि रास्त ठिकाणी पुनर्वसन झाले आहे का?

तुमच्या बरबर एकतरी ट्रेक करण्याची इच्छा असलेला नाखु

थोडी जळजळ झाली...आता इनो घेतो.

बादवे,

स्पाला भेटलात ते बरे झाले.

आम्हाला स्पाला भेटून युगे लोटली.

कंकाका खफवरच्या विनंतीला मान देऊन नवीन धागा काढल्याबद्दल धन्यवाद. वर्णन आणी फोटो मस्त..

राजमाचीच्या खुप जुन्या आठवणी आहेत. अनेक वेळा राजमाचीला जायचा योग आलाय आणी साधे खेडेगाव ते पर्यटन स्थळ असे गावाचे स्थित्यंतरही पाहीलेय.
राजमाची ते ढाक असा एक ट्रेक राहीलाय आता कधी होईल ते बघायला हवे.

काका शेवटचे राजगडावर कधी गेलेलात?

फोटो आणि वर्णन, म्हणण्यापेक्षा मनोगत आवडले.

फार आवडलेलं ठिकाण. आणि एक अविस्मरणीय ट्रेक - माझी राजमाचीशी ओळख.
तुमचं वर्णनही आवडलं.. मस्त.

ती आमराईतंनं जाणारी दगडी फरसबंद वाट खूप छान दिसतीय.
गोनीदांच्या तालमीत तयार झालेल्या मुकुंद गोंधळेकरांची राजमाची ग्राम सहाय्यक समिती खूप छान काम करत आहे. किल्ल्याचं जुनंपण जपून ठेवून नव्या सुधारणा.

मिसळपाववर भटकंतीचा धागा म्हणजे नागपुरात संत्री, सोलापुरात चादरी, शिमल्यात सफरचंद आणि पुण्यात पुणेरी पाट्या.

राजमाची भेट देण्याच्या यादीत वरचा नंबर लावून आहे! कधीतरी एखादा मधला दिवस बघून जायला हवे.पण एका दिवसात परत येणे झेपणारे दिसत नाही.
{कंकाकांच्या किल्ला चढण्याचे वर्णन ऐकल्याने या वयात लिहिण्याचे टाळले ;)}

अरे वा भारी!!

५ जून ला रविवारी मी एकटाच पुन्याहून राजमाची ला गेलो होतो निमित्त होते काजवे पाहन्याचे आणि कँमेर्यात टिपन्याचे.डेक्कन क्विन ने सकाळी साडेआठला लोनावळ्यात पोहोचल्यानंतर माझी तुंगार्ली मार्गे पायपीट सुरू केली पहिल्यांदाच राजमाची वर जात होतो तेही लोनावळावरून पायी त्यामुळे आंतरजालावरून सर्व माहिती गोळाकरून निघालो. अपेक्षेपेक्शा १४ ते १५ किमी अंतर साडेचार तासात पुर्ण करून भैरवनाथ मंदिरा जवळ पोहोचलो. एवढ्या लवकर पोहचने शक्य झाले ते एका व्रुध्द स्थानिक माणसाने दाखवलेल्या शार्टकट मुळे जो मार्ग उधेवाडीकडे न जाता श्रीवर्धनच्या मागील बाजूने दोन्ही बालेकिल्ल्याच्या मधे असलेल्या भैरवनाथ मंदिरा जवळ जातो. दुपारी ढगाळ वातावरणात दोन्ही बालेकिल्ले पाहून उधेवाडीतून श्रीगोधनेश्वर मंदिरा जवळ न्याहारी केली. नंतर संध्याकाळ होईपर्यंत तळ्यावर माश्यांना खायला टाकून टाइमपास केला राञी उधेवाडीत निलेश वरे यांच्याकडे जेवण केले. जेवण झाल्यावर काजवे पाहण्यसाठी कँमेरा घेऊन निघालो किरकोळ काजवे दिसले माञ कँमेर्यात टिपता नाही आले निराश होऊन पुन्हा उधेवाडीतील निलेश वरे यांच्याकडे मुक्कामासाठी आलो. दुसऱ्यादिवशी सकाळी चहा नाश्ता घेऊन आठ वाजता उधेवाडीतून पायी चालत निघालो तासभर अंतर कापल्यावर एका बाईक वरून लिफ्ट घेऊन जुन्या मुंबई पुणे हाईवे वर आलो तेथील पुन्हा पायपीट करून लोनावळा स्टेशन वर आलो. असा हा माझा या महिन्यात केलेला राजमाचीचा पहिला ट्रक.

खूप सुंदर लेख. मस्तच लिहिलय. राजमाचीच्या आठवणी जाग्या झाल्या.