ग्रेस!!

कोंडले आतुन काही, विष्षण्ण नाद निनादे,
झुंबर दचकुन हलले, अन लोलक एक उनावे..

सुंदर.

छान.

अति सुंदर कविता ..
मनापासुन आवडली..

ग्रेस यांना योग्य मानवंदना !

रक्तातील गहरी त्याने, काजळी लपवली नाही ,
नक्षीत कवडश्यांच्या, कधी प्रकाश चोरला नाही..

मस्त शब्द

सुंदर... :-)

सुंदर.

-दिलीप बिरुटे

सुंदर!

कविता अत्यंत सुंदर...
आज खूप वेगवेगळ्या काव्यांजली वाचायला मिळाल्या.

छान कविता!

अस्फुट वेदना जाते, मग वाहे उदास वारा..
वेदना जाते की उमटते . जाते म्हणजे द पेन हॅज गॉन असे म्हणायचे आहे का ? की वेदना डसते, सलते, असे काही म्हणायचे आहे ?
बाकी ही कविता ग्रेस यांचे लाईफ साईज चित्र असेल तर फारच आत खोल शिरले . मला वाटते या विधात्याने प्रत्येकाला अपुरे ताट दिले आहे.
मोराला नाच आहे रूप आहे पण भरारी नाही. घारीला भरारी आहे पण रूप ,,,,,,, ?

कविता आवडली. तुमच्या दु:खात मी सामील आहे इतकंच म्हणतो.

शैल्या लयच भारी

//टीचली काच बिलोरी, दुखा:चा हलला पारा,
अस्फुट वेदना जाते, मग वाहे उदास वारा////

उच्च दर्जाच्या आरशात आपली प्रतिमा स्वच्छ दिसते. पण येथे याच काचेला तडे गेल्यामुळे (ही काच म्हणजे स्वतःच आहे - थोडक्यात मी माझ्यात जेव्हा डोकावून बघतो ) तेव्हा हे जाणवते की ही काच टीचली आहे...प्रतिमा धुसर झाली आहे... जेव्हा असे होते तेव्हा काय होणार अर्थातच दु:ख... त्याच्या मापकाचा पाराही वर चालला आहे. सुरवातीला हा पारा खाली होता कारण वेदना अस्फुट अशीच होती. ही अस्फुट वेदना गेली आणि तिची जागा तीव्र वेदनेने घेतली आणि मग आजुबाजुचे वातावरणही बदलून गेले.... भयाण उदास वारे वाहू लागले.....

असे काहितरी कविला भावले असावे...

उत्तम आणि बिलोरी कविता.

जयंत राव ! यू मेड ईट !
धोबी होता म्हणून राम आणखीनच दिव्य पुरूष ठरला अन सीता ही दिव्य ठरली ! शैलू पहा रे जरा इक्डे !

अहा........ क्या बात है........!! उत्तम काव्य !!
जयंत.... तुम्ही सांगितलेला अर्थ.......... अगदी थेट पोचला !!

आज नम्रपणे वाट मोकळि करायचा दिवस..
छान लिहलंय..
वेदना हि वेदनाच असते दु:खद असो कि सुखद..

अजय

शैलेन्द्र साहेब तुमची कविता म्हंजे कवितेतली भैरवी..

खरच मस्त लिहिली आहेत. एखाद्या संगीताची मैफल भैरवी ने समाप्त होते, तशी आयुष्याच्या मैफलीतुन कवी ग्रेस हे तुम्हा आम्हा रसिकाना भरभरुन आनंद देउन ते आपल्यातुन निघुन गेले आणि त्यांच्यावर केलेली तुमची कविता म्हंजे भैरवीच आहे.

टीचली काच बिलोरी, दुखा:चा हलला पारा,

सुरेख कविता..

दु:खाच्या महाकवीला ... ग्रेसफुल श्रद्धांजली !

व सोबतीला मिपाकरांचे रसग्रहण सुद्धा.

अमृत

झुंबर दचकुन हलले, अन लोलक एक उनावे.. खरच मस्त.
आवडली.

सुंदर कविता!
ग्रेस यांना श्रद्धांजली...

अतिशय उत्कृष्ट श्रद्धांजली.

रक्तातील गहरी त्याने, काजळी लपवली नाही ,
नक्षीत कवडश्यांच्या, कधी प्रकाश चोरला नाही..

खुप खुप धन्यवाद शैलेंद्र.