मात्र रात्रीची गोष्ट भाग ७

मात्र रात्रीची गोष्ट भाग ६

स्थळ - वेळ - पात्र - नेहेमीचेच.

( दिवाळी नंतर पहिल्यांदाच बसलो , खाजवणं चालू आहे डोकं... अशी अवस्था... !)

मी - या. कशी झाली दिवाळी रं तुझी ?
तो - लै भारी रं...
मी - तुझ्यं थोबाड काय तरी येगळंच सांगत हाय ? काय झालं ?
तो - नाय रं... दिवाळी... ते काय म्हणत्यात्...सरपराईझ .. सरप्राईज गिफ्ट नाय दिलं घरात म्हणून येन दिवाळीतच एकादाशी घडवली तीनं.
मी - हा हा हा.
तो - हसतो काय लेका.. तुझं लग्न होऊ दे मग आम्ही हसू... रावणासारखं ! ते सोड काय हॉटेलात काय नवीन खबर..
मी - अबे ते लै बोलायला लागलं बे ?
तो- कोण रं ?
मी -अरे तोच रे... अनिवासी पण इथंला पडिक निवासी..
तो- अच्छा तो... जो दिवाळीला फटाके फोडत होता तो..
मी- हा तोच रे. मला वाटलं होतं ह्यावेळी पण फुटके फटाके घेउन येईल + १ वाले... पण ह्याला तर जोर चढला रे चांगलाच.
मी- चांगलं आहे जोर तर चढतोच आहे.... वारंच जरा वेगळ आहे. एका फटक्यात चार हॉटेलवाले आडवे ?
तो - बरोबर, मागे राहून चालणार नाय.. त्याचा ईतिहास हा विषय मजबूत बरं का... शॊलिड्ड आहे...
मी - ते सोड...तुला मिळाली का रं कधी चांदणी ???
तो - नाय रं... हॊटेलचा मालिक बोलला हुता की देतो देतो पण नाय दिली.. लै वंगाळ वाटलं बघ.
मी - पण मी म्हणतो.. नाय दिली तर नाय दिली च्यामायला... कुणा कुणाला चपला तर दिल्या असतील नव्हं ?
तो - काय बे ? च्यामायला इकडं बसून त्याच्याच नावानं दिवाळीत शिमगा.. मग चप्पल दिलं ना तर काय फराळ घालतो काय तो तोंडात.
मी - पण म्या म्हणतो कुणाला दिलं ?
तो - लै नगं बोलूस.. तुलाच मिळेलं... व तुझ्याबरोबर मला पण फुकट गिफ्ट..
मी - चुकलो बॉ... बा वरुन आठवलं ते ब्लॊग काय झंझट हाय रं ?
तो - स्वत:च स्वयपाक घरं रे.. तु कधी सुधरणारं रं ?
मी - पण मला काय बी नाय येत रं स्वयपाक घरातलं...
तो - सोड तू तो इशय आपला नाय... मला बी नाय कळतं.
मी - बरं... ईलेक्शन झालं त्याचं काय ?
तो - तु हुता महाराष्ट्रात ?
मी - नाय....
तो - मी बी नाय... मग म्हातारा हरला काय जिंकला काय काय फरक ?
मी - पण दमदार गडी हुता रं तो.. माझ्या बा च्या टाईमाला, माझ्या बाला लै आवडायचा तो..
तो - अरं त्याचा तो... महाभारतात अंधळा राजा हुता ना त्याचं नाव काय.... ह्म्म्म.. धुतुराष्ट्र झाला हाय रं... लै वंगाळ हाल.
मी - अरं अरं... पोरानं लै वाईट दिवस दाखवलं रं बाला..
तो - हो यार लैच वाईट... एकदम रसातळाला..
मी- ह्म्म बाकी.... ठाण्याचा काय हाल रे ?
तो - लै भारी, चालूच आहे ते.
मी - ते चालू हाय ते मला माहित हाय रं पण आजकाल लै शांत शांत दिसतयं रे ते.
तो- चालायचं रे, दिवाळी संपली सुस्तावला आसेल.
मी - ह्म्म, बरोबर, आणी ते आलं रे हॊटेलात परत.
तो - कोण रे.. तो का ? च्यामायला गचकलं नाय मोठी गोष्ट. दमदार गड्डी. पण तेज नाय राहिलं रे.
मी- अबे, आताच आला आहे.. बघ तु.. घालील धिंगाणा... त्याचा वावरच लै भारी पडेल.
तो - नाय रे नाही फरक पडणार.. आता गल्लीचे दादा बदला हाय.. तुला कळायचं नाय ते राजकारण.
मी - त्याचं पण हॊटेल हुतं ना रे ?
तो - हुतं, आधी आधी लै जोरात चाललं... पण त्याचं नव्हतं... कोण म्हणतं पार्टनर हुता त्यो.. कोण म्हणालं बाहेरुन सपोर्ट देत हुता.. काय खरं देवाला माहीत बॉ.
मी - अरे तीच्याआयला... म्हणजे.. डिच्चु.. की सपोर्ट ह्यानंच काढून इकडं उडी ?
तो - काय माहीत बॉ... दिला पण असेल.
मी - हे लै वंगाळ बॉ.. ते तर हायच रं.. पण आजकाल तिकडं चुकून पण कुणी जात नाय म्हणे..
तो - ते तर हाय रं... लै भारी डेकोरेशन केलं म्हणजे हॊटेल चालेल असं नाय रं.. डिश पाहिजे की चांगली टेस्टी.. काय म्हणतो.
मी - बरोबर हाय.... त्याचा पण जोर नाय राहिला रं आजकाल पैल्यासारखं...
तो- कोण रं....
मी - अरे त्योच रं... जर्सी गायीच्या दुधाचा नाय का धंदा करत आजकाल.... दही लै भारी जमवतं फिरतो रं तो.
तो- च्यामायला.. नाय रं हाय जोर लै त्या गडी मधी... पण दुधा-धयाच्यात अडक्लं हाय होईल फ्री.
मी- लै दिसं झालं रं... एक मनात इच्छा हाय..
तो - बोल रे, तु नुस्तं बोल....
मी - अरं मला ते कविता करायची हाय रं... पण लै झटाकमटाक करायची हाय.. म्हणजे काय लिव्हलं ते बरमदेवाच्या बाला पण नाय कळायला पाहिजे.
तो - हाततिच्या मायला... येवढंच.. नव्हं... आपल्या कडं लै नमुने हाईत रं..
मी - हो रं.. कळतच नाय हाय कसं लिव्हू...
तो - लै सोपं रं गड्या... हे बघ.. दोन अकशर इकडू श्यान चार अकशर तिकडुन श्यान... उचल आनी चिटकव.. लै बेस आयडिया.
मी - अरं पण,
तो- हे बघ लै सोपं हाय.. मी करुन दाखवतो बघ तुला....

फुस्स फुस्स करुन
कुठून तरी आवाज आला..
इकडून आला तिकडून आला
बावरलो मी आवाज कुठुन आला ?
रुमाल लावू नाकाशी..
की अत्तर शिंपडू आकाशी..
गंध पेरला कुणी
काहीच उमजत नाही,
पळून जाऊ की
चार वाजवू त्याच्या कानाशी...
फुस्स फुस्स करुन
कुठून तरी आवाज आला..

मी - थांब थांब.. च्यामायला तिच्या.. पब्लिक माझ्या कानाखाली आवाज काढलं रं...
तो - अरे तुला कविताच शिकायची हाय ना..
मी - अरं जरा लय काव्य वाली रं... अशी नाय..
तो - ह्म्म्म... मोदकाचा हंगामपण संपला रं... परवाच त्याचं पण इडिंबन पाडलं कार्ट्यांनी... दिनाची पण रात्र झाली.. सरळ ईचारलं असतं... कोड्यात उत्तर आलं असतं व आपण बसलो असतो बोंबलत... तिकडं अनिवासी पण संपावर हाईत... कोण बी नाय मदत करणार.. एक तायडी हाय.. पण ते परेम कविता लैहिते रं... काय बी नाय कळत.. उष:काल निशाकाल.. डोक्याचा भुतकाळ हुतो रं...
मी - च्यामायला राहू दे रं.. गड्या कविता नाय आपला एरिया उतारली तु सगळी... जातु आता मी.
तो - मग काय झालं बे...थांब... अजून एक रिपीट बोल...
मी - च्यामायला... रिपीट तर रिपीट ! आम्हीबी कविता करणं शिकतो हाय.. हून जाऊ दे रिपीट.
तो - अता कसं गड्यावाणी बोल्लासं...
मी - मंडळ कट्टा करु म्हणतयं रं..
तो - रिपीटचा कट्टा ?
मी - हो.
तो - होऊन जाऊ दे... घमाश्यानं !
मी - ह्म्म्म्म्म्म रिपीट एके रिपीट.

(भाग ७ समाप्त)