अगणित आकाशगंगा
अगणित सूर्य गगनी
अगणित असती धरणी
त्यातून कोण कुठली रोहिणी?
काय तिचे सुख
नि काय तिचे दुःख
विश्वाच्या उलाढालीपुढे
आहे ते नगण्य
काय तिचे हेवे
नि काय तिचे दावे
एवढ्या भव्य संसारापुढे
क्षुद्र ते ठरावे
काय तिचे ज्ञान
काय तिचे विज्ञान
चराचराच्या गूढापुढे
नाही त्याला स्थान
म्हणूनच नम्र रहावे तिने
गर्व नको तिच्या मनी
अगणित मानवांमधून एक आहे
कोण कुठली रोहिणी
- सौ. रोहिणी विक्रम मनसुख
भटक्यांना जसं
गाव नसतं
प्रत्येक नात्याला
नाव नसतं
ओळखदेख नसताना
आपण कुणाशीतरी हसतो
तीच तर पहिली पायरी
आपण तिथेच तर फसतो
कधीकधी एकमेकांशी
रंगतात गप्पा
हळूहळू व्यापू लागतो
मनातील कप्पा
बंधु, सखा, प्रियकर
नक्की कोण ते ठरत नसतं
आपल्याच भावनांचं आकलन
आपल्याला होत नसतं
समाजमान्य चौकटीत
ते बसणारं नसतं
म्हणूनच ते जास्त
फुलवायचंही नसतं
अचानक जुळून येतं
आणि अचानकच संपतं
एक आठवण बनून
फक्त मनामध्ये उरतं
वाहत असेल झरा संथ
त्याच्या काठाशी बघ
पाण्यात पाय बुडवून
बसले असेन स्तब्ध
बहरली असेल बाग
एखाद्या झाडापाशी बघ
फुलांशी हितगूज करत
पाहत असेन पाखरे स्वच्छंद
हिरवाळलेला डोंगर
त्याच्या माथ्यावर बघ
घोंघावता वारा अंगावर घेत
असेन स्वतःच्याच विचारात गर्क
जर कुठेच नसेन मी
होत नसेल माझ्या
अस्तित्वाचा बोध
तू मला माझ्याच
कवितांमध्ये शोध
- सौ. रोहिणी विक्रम मनसुख
दात नाही
यावे दिसून
हसतो आम्ही
हातचं राखून
सर्वांपासून
लपून छपून
रडतो आम्ही
हातचं राखून
वजनावर
डोळा ठेऊन
जेवतो आम्ही
हातचं राखून
पहाटेचा गजर
लावून
झोपतो आम्ही
हातचं राखून
करत नाही
मनापासून
मदत करतो
हातचं राखून
मित्रांनाही
तोलून मोलून
मैत्री करतो
हातचं राखून
भावनांना
आवर घालून
जगतोच आम्ही
हातचं राखून
- सौ. रोहिणी विक्रम मनसुख
पंख मिळावे कल्पनांचे
आकाश व्हावे कागदांचे
भावनेची बनून लेखणी
मनपाखरू स्वछंद उडावे
शब्द व्हावे जाणिवांचे
स्पर्श त्यांना अर्थांचे
विचारांची करून मांडणी
कवितांनी जन्म घ्यावे
ध्यास लागो तालासुरांचे
वेड लागो मज बोलांचे
त्या बोलांची बनून गाणी
रसिकांनी गात रहावे
कवि एका जनार्दनी श्री गुरुदत्ताचा भक्त जाणा ।
श्री गणपती देवी पार्वती महादेव
वीष्णू ब्रह्मा आदी देवतांचे नमन म्हणा।
सर्वांना आपलेसेकरी हिंदूधर्माच्या सकारत्मक
भगव्या उत्क्रांती कळसाचा उद्घोषम्हणा।
जयदेव जयदेव जय श्री ख्रिसमसट्री देवा ।
आरती ओवाळितां नुरली भवचिंता। जयदेव।।धृ।।
विवीधगुणात्मक ख्रिसमसट्री देव हा जाणा। सगुणी अवतार वनस्पतीलोकीचा राणा।
राम भेटी मुग्ध म्हणे जये हनुमाना । गुरुवर्य येशुयोगीबोले त्रिमुर्तीअनेकदेवाद्वैत सर्वाठायी जाणा।
जयदेव जयदेव जय श्री ख्रिसमसट्री देवा । आरती ओवाळितां नुरली भवचिंता। जयदेव।।धृ।।
तुका म्हणाला
उरलो आता
उपकारापुरता ...
मी म्हणालो
उरलो आता
भिंतीवरल्या
फोटोपुरता.
नुरली शक्ती
विरली काया
शिथिली गात्रे
आटली माया ...
उरलो आता
भिंतीवरल्या
फोटोपुरता.
खपलो झिजलो
कोड चोचले
देहाचे पुरवाया ...
उरलो आता
भिंतीवरल्या
फोटोपुरता.
वाटले -
जिंकेन जग.
लोळेन -
सुखात मग.
धडपडलो - कडमडलो
नको तिथे अन गेलो वाया ...
उरलो आता
भिंतीवरल्या
फोटोपुरता.
गेल्या काही दिवसांपासून व्हॅट्सऍप, फेसबुक आणि ट्विटरवर 'क्लायमेट चेंज इस रियल' च्या चर्चांना उधाण आले आहे. त्या निमित्ताने -
CO2 सोडणाऱ्या पेट्रोल, डिझेलच्या गाड्या आम्ही सोडणार नाही,
घरातले आणि ऑफिस मधले AC आम्ही बंद करणार नाही,
पण क्लायमेट चेंज रियल आहे.
गर्दीचं कारण पुढे करून पब्लिक ट्रान्सपोर्ट मध्ये उभे राहणार नाही,
घरातून आणि ऑफिसमधून बस स्टॉप पर्यंत थोडंसं चालत जाणार नाही,
पण क्लायमेट चेंज रियल आहे.
चिदंबरमच्या भेटी मनमोहन आला
तो झाला सोहळा तिहारात
जाहली दोघांची तुरुंगात भेट
मनातले थेट मना मध्ये
मनो म्हणे, " चिद्या, तुझे घोटाळे थोर
अवघाची inx खाऊन टाकला
चिदू म्हणे, एक ते राहिले
तुवा जे पाहिले, पंतप्रधान पदावरी
मनो म्हणे बाबा ते त्वा बरे केले
त्याने तडे गेले प्रामाणिकतेला
मॅडम अट्टल, त्यांची रीत न्यारी
माझी पाटी कोरी राज्य करोनिया
चिदू म्हणे गड्या केली वृथा पायपीट
प्रत्येकाची कोठडी वेगळाली
वेगळीच ताटे वेगळीच वाटी
जेवायला भेटे पुन्हा डाळ भात
दोरीवरचे कपडे
दोरीवर कपडे कसेही वाळत असतात
कपडे वाळत असतांना ते कसे दिसतात?
शर्ट कधी हॅंगरला चिमट्याने टांगलेला असतो
फाशी दिलेल्या कैद्यासारखा हालत असतो
(यावरूनच फाशीला इंग्रजीत हॅंग करणे म्हणत असतील.)
पॅन्टही अशीच असते हवेत तरंगत
दोन पाय आधांतरी भुतासारखे लटकत
नाडीच्या परकरांची गोष्ट निराळी असते
भडक रंगाचे तंबूच वाटतात सर्कसचे
साडी घालून घडी बसते वाळत
वा-याने तिचा पदर असतो हालत
किरकोळीच्या गोष्टी टॉवेल सॉक्स रुमाल
गणतीत नका घेवू बाकीचे कपडे आहेत कमाल
