कविता

नक्षीची दुसरी बाजू.

महिला दिन विशेषांकातली नक्षी ही सर्वात आवडलेली कथा!! पण कुठेतरी एकांगी वाटली. बाई दिवसभर राबत असते मान्य, पण पुरुषही हातावर हात ठेवून बसलेले नसतात. त्यांनीही स्वत:च्या आवडीनिवडी मागे टाकलेल्या असतात. खरंतर दोन्हीकडचा विचार व्हायची गरज आहे.

त्यानिमित्ताने, नक्षीची दुसरी.....फारशी न दिसणारी बाजू मांडायचा छोटासा प्रयत्न!!

आज फार दिवसांनी नीट पाहिला आरसा
होता तिशीतच तरी दिसे थोराड जरासा
आठ्या आल्या भाळावरी अन खुंट वाढलेले
काया रापली जराशी, जरा गाल आत गेले

डेरेदार वृक्षांची ह्या पडे गर्द छाया..
नका जाऊ देऊ राया दुपार ही वाया..

बुजगावणेही डोळे मिटुनि निवांत
पाखरांच्या संगतीत उभारले शांत
दूर पास नाही कोणी दोघांस पहाया..

रोमरोम मोहरते तनु माझी बाई..
मोहरली आहे जशी गर्द आमराई..
कोकिळही गातो आहे मन रिझवाया..

तुमच्या तनुला येता शेताचा सुवास..
मनातले पाखरु अन होते कासावीस..
मन उतावीळ झाले पिंजर्यात जाया...

सावलीत सावली ही एकरुप झाली.
दुपारीच चांदण्यांची बरसात झाली.
शेतसुगंधाने झाली तृप्त माझी काया..

----- योगेश

माझी ही कविता......
ज्यांचे नवरे कुणालाही न कळवता वर्षानुवर्ष परागंदा झालेले आहे.......
आणि केवळ त्यांच्या मरणाची खबर नाही या एका आशेवर त्यांची वाट पहाणार्‍या त्यांच्या बायकांना समर्पित.....

गेला दिस वेशीपार
ना चांदण्याला जाग आहे
सख्या ये बिगीने घरा
आज अवसेची रात आहे..................

भोवतालच्या सावल्या
गेल्या परतुनी घरा
मागे उरली एकटी
मीच माझ्या संगतीला

भिवलेल्या माझ्या मना
तुझ्या आठवांची साथ आहे
सख्या ये बिगीने घरा
आज अवसेची रात आहे..................

मेसेज
किती दिवस झाले तुझा काही मेसेज नाही,
मला आहे माहीती तुझा मेसेजपेक अजून संपलेला नाही
जरी तुझा मेसेजपेक संपलेला असायचा ,
तरी दुसऱ्याच्या मोबाईल वरून का असेना तुझा मेसेज यायचा ,
जेव्हा हि वाजते मेसेज ची ringtone ,
तुझाच मेसेज असावा म्हणून लगेचच चेच्क करतो मी माझा cellphone.
काही चुकले का माझे
कि नवीन मित्र झाले तुझे
सांग ना काय आहे माझा गुन्हा ,
मी तर मित्र तुझा जुना …….
-कवि -प्रितम दादाजी तोरवणे

काव्याची मूळ प्रेरणा ही

डीज्जे बिज्जे विषय चालू केले, तर त्यावर एक भजन कम गाणं सुचलंय. बघा कसं वाटतं. चाल तीच; चिपकाले फेविकॉलसे वाली. हसत घ्या. संदर्भ लागण्यासाठी मूळ ओळी कंसात दिल्या आहेत.

प्रेरणा सद्य परिस्थिती आणि अर्थातच श्रीगुरुजी यांचा लेख

स्पर्श 'हाता'चा विखारी भ्रष्ट झाला कोळसा
फ़ेकता तो कृष्ण पैसा शुभ्र झाला कोळसा

भूक अन आक्रोश सारा मूक गर्भी दडपला
वंचितांच्या वेदनेने अश्म झाला कोळसा

संपली ती युगप्रतीक्षा खोदुनी वर काढला
पाहुनी प्रेते सभोती भस्म झाला कोळसा

क्रांतीच्या का वल्गना करिती फुकाचे धनिक हे
पोचता त्यांच्या खिशातच थंड झाला कोळसा

आजवरी मनमोहनाला आदराने वंदिले
काजळी त्याच्याही हाता, खिन्न झाला कोळसा

गर्भपातल्या रानी .....!

गारपीटीच्या अंगसंगाने
गर्भपातल्या रानी
अश्रू होऊन हवेत विरले
पाटामधले पाणी

एका एका झाडावरती
पक्षी हजारो होते
क्षणात पडले सड्याप्रमाणे
सरली सारी कहाणी

हातामधला हात सुटूनी
घरटे विच्छिन्न झाले
बुंध्याभवती जमीन नहाली
रक्ताळल्या पिलांनी

ऊस झोपला, कापूस निजला
खुरटून गेल्या बागा
जगण्या-मरण्यामधले अंतर
उरले नसल्यावाणी

शाबूत उरल्या धान्यवखारी
बंगले, महालमाडया
अन्नदात्याचे ‘अभय’ गेले
गेले दाणापाणी

लयास गेले कधीच ते
रामराज्य ह्या भूमीवरचे
आता इथल्या रामातही
काही उरला नाही राम ..

रावण पैदा झाले इथे
सीताही जिकडे तिकडे
वानरसेना बहुत जाहली
म्हणती न कुणि राम राम ..

संकटात जरि असते सीता
मदतीला कुणि धावत नाही
आता इथल्या सीतेलाही
शोधत नाही कुठला राम ..

महिमा कलीयुगाचा ऐसा
मिळून राहती रावण राम
सीता रडते धाय मोकलुन
झाले सगळे नमक हराम ..
.

कायं झालं कसं झालं
नाई काईचं कयलं,
उभ्या पिकाचं वावरं
यकायकी उलंगलं १

आता लोकं डोयापुळे
होतं चांदनं खेयतं,
यकायकी कुठूनं हा
आला अंधार पयतं २

रेती थापटूनं खोपे
किती पायावरं केले,
पायं काळतां भाईरं
सारे खचूनचं गेले ३

मनातले मांडे सारे
मनातचं रायले ,
पोटरकी धांडे नाई
ते नाईचं निसयले ४

झाळं पळलं वार्यातं
आता कुठची सावली,
गेला उळूनं सोनुला
रडं रडली माऊली ५

अलीकडे घरी जाताना तसे काही न्यायचे नसतेच......

तेव्हा
आराम खुर्चीसाठी पार्ले पुडा,
शिलाई मशीनसाठी बॉबीन,
पडक्या दातांसाठी चिंचाबोरे,
अन मांजरी साठी दूध,
इतकेच किडूकमिडूक....

पण ....
अलीकडे 'घरी' जातोच कुठे आपण?