कथा आणि व्यथा
या खलनांयकांच करायचं काय ?
♻♻♻♻♻♻♻♻♻
आज सकाळची गोष्ट.रस्त्यानं जात असताना.एका काॅर्नरवर एक स्कूल बस थांबली.तो त्यांचा थांबा असावा.तिथं अनेक मुलं थांबली होती.त्या सोबत काहीच्या आया ही होत्या. पाॅश ड्रेस,शूज,टाय.दप्फतर पाठीवर ....आता सरकारानं किती ही दप्फतराच्या ओझ्याचं टेन्शान घेऊ दया .पालक आणि त्यंचे टिचर..हे मात्र गंभीर होत नाहीत .ते होणार पण नाहीत .दप्फतरा विषय फक्त मुलांशी संबधीत राहिलेला नाही .तो पालकांच्या आणि शाळांच्या प्रिस्टेजचा प्रश्न आहे. असो.त्य सोबत पुन्हा टिपिन बॅग ....त्या बाॅटल....
. . त्यात एक फारच लहान मुलगा होता.अडीच -तीन वर्षाचं मुलगा होता.त्यला शाळेत जायचं नव्हतं.त्यंन अंदोलन पुकारल,होतं.तो रडत होता. आरडत होता.तिथं कुणीचं त्याच दखल घेणार नव्हतं.ती घेतली ही जाणार नव्हती. आमच्या काळात आजी नावाच एक जबरदस्त सरकार असे.तिथं आपले लाड पुरवले जायचं.त्यानं जी बापाच्या पॅन्टीला मिठ्ठी मारली ते सोडत नव्हत.पसरली.त्याच्या मम्मीला त्याचा फोटो काढयाचा असेल .असावा लागतो.एकादा फोटो असा लेकराचा .पोस्ट करता येते नाहीतर डीपी वगैरे करता येते पण ते लहानग्य काही रडायचं थांबत नव्हतं.उलट त्यंनी अंदोलनाचा जोर व गती वाढवली .त्याची कुणी दखल घेत नव्हतं. ते अंदोलन चिरडून टाकण्यासाठी डायव्हर आला .त्याला कवळीत उचललं आणि जोरात नेऊन बसमधी टाकल.एक हाग्या दम टाकला. "आवाज करायचा ना...एका एकाला गाडीच्या खाली फेकून देत असतो."सा-या बस मध्ये गंभीर शांतता पसरली.सन्नाटा छा गया .त्या क्षुद्र जीवानं केवीलवाणा प्रयत्न केला .ती सर्व लूडबूड व्यर्थ ठरली.
"सायेब,कशाचा लाड करायचा .किती लाड करायचा पण साळाचा अजिबात लाड करायचा नाही ."
"लहान अजून ...!"
"लहान आहे पण शिकायला पण पायजे.घडी हुकली म्हणजे पिढी हुकली ."
"तसं लय्यी हुश्शार .ए बी सी डी लिहतोय.वन टू येत .घरी फार मेहनत घेते."
"आता तुम्ही एवढया मोठया पोस्टवर म्हणल्यावर तुमचं नाव राहिल पायजे.उग लेकरानं साळातच यायच नाय म्हणजे ...फर्स्ट स्टॅंडर्ला जाई पर्यंत त्याच बेसिक पक्क व्हायला पायजे.मी नाय लाड करत .यांचाच फार लाड असतो." मम्मी हे सार संभाषण चालु असतानी ते लहानगं काही गप्प नव्हतं.त्याला साळेत जायचंच नव्हतं.त्यानं तिथचं काचावर बुक्या मारायला सुरू केल.आत मध्ये त्याला मागे खेचण्याचा प्रयत्न झाला .त्यानं अधिकच वेग वाढवला.शांततेत चाललेल्या अंदोलनाला हिंसक वळण लागायला काय लागतं? ते लहानगं अधिक आक्रमक झालं.आता मात्र सा-यांचाच संयम सुटला .बापातला भंयकर डॅडी जागा झाला.ते पुढ सरसावले.लच्चा लच्चा त्याचं गाल लुचले.एक दिली ठेवून .आता तो मार नव्हता.ती ट्रिटमेन्ट होती.मारा भेणं भूत पळतं.ते लहानगं गप झाल.त्यान मम्मी ..मम्मी म्हणून आर्त किंकाळया ठोकल्या.मम्मीच्या खुशीत दडायची तीव्र अपेक्षा केली. गाडी चालू झाली.ती क्रूर मम्मी तिथचं उभी होती .झाली.त्याला बाय बाय करत होती.तिच्या चेह-यावर एक अनोख समाधन पसरलं होतं.त्या लहानग्याच्या भविष्याची असंख्य स्वप्न तिच्या डोळयात दाटली होती.स्वप्नांची नशा सर्वात भंयकर नशा असते.त्यामुळेच आईचं वात्सल्य आटून तिची मम्मी होते आणि बापाचा डॅडी ...साले सारेच खलनायक !!
. . . . परशुराम सोंडगे,पाटोदा
...9527460358
प्रतिक्रिया
23 Jul 2017 - 7:20 pm | सौन्दर्य
लहानग्याला अगदी मारायची गरज जरी नसली तरी बऱ्याच वेळा पालकांना रुद्रावतार धारण करावा लागतो. प्रत्येक वेळी लाड चांगले नसतात. थोड्याफार फरकाने आपल्या शाळेतील पहिल्या दिवशी असाच प्रसंग घडला असणार. घरी जर मोठी भावंडे असतील तर छोट्या भावंडाला शाळेत जायची भीती नसते उलट त्यालाही शाळेत जायचे असते. एकुलता एक असेल तर त्या लहान वयात आई-वडिलांपासून दूर जाण्याची भीती त्याला दु:खी करते, त्याला शिकायचे नसते असे नाही तर त्याला अनोळखी वातावरणात सुरक्षित वाटत नाही हे खरं कारण असतं.
अडीच-तीन वर्षाच्या मुलाला शाळेत घालणे हे मात्र जरा अतीच होतंय, पण ह्या स्पर्धेच्या काळात प्रत्येक पालकांचा आपले मुल पहिलेच आले पाहिजे असा अट्टाहास जरी नसला तरी निदान ह्या स्पर्धेत तो धावू तरी शकला पाहिजे ही अपेक्षा असतेच. त्याचीच परिणीती इतक्या लहान वयातील मुलांना शाळेत घालण्यात होते.