वेड लागे या लाजऱ्या कळीला
ओघ प्रितीचा दिगंतर परिमळला
सख्या अनुरागाचे इंद्रजाल तुझ्या नयनी
निर्मल भाव फुलला उभ्या गगनी
ह्रदयाची उमलूनी पाकळी मोगरा दरवळला
आर्त गीतांचे झाले गोड सूर
चांदण्यांची पैंजणे घाली साद मधुर
मिठी घाली जीव सख्या तुझ्या काळजाला
गूढ अबोल सावली डोळ्यांत दाटली
वाट हसऱ्या फुलाची त्यांत दिसली
ओढ अनिवार छळे सख्या या घडीला
प्रतिक्रिया
24 Mar 2017 - 10:59 pm | शार्दुल_हातोळकर
कविता आवडली !!