तुम्हाला कुणाचा हेवा वाटतो का?

कमी शब्दात अर्थगर्भ लैहणाऱ्यांचा हेवा वाटतो,
आज मला या गोष्टीबद्दल कृतज्ञता वाटते की (निरर्थक) मेगाबायटी लिहायची खास देणगी मिळाली आहे. ;-)

अजून लिहितो... :-)

गुगलबाबाला नेमका कसा प्रश्न विचारलात हे जाणून घ्यायला आवडेल.
बाकी पिंपरी-चिंचवडमध्ये उन्हाची लाही वाढली होती, ती कमी होवून गेले तीन चार दिवस मस्त थंड वारे वाहत आहेत, त्याबद्दल आनंद, समाधान. या सुखद वातावरणात , आज (शुक्रवारी) सायंकाळी ३० मिली मदिरा (३० चे ६० वा ९० होतीलच..) प्राशन करण्याची गृहमत्र्यांनी मोठ्या मनाने अनुमती दिलीये.. त्याबद्दल कृतज्ञता :)

भावातीत ध्यानाने मला शिकवलंय की माणसाचं आयुष्य हीच खूप मोठी देणगी आहे. त्यासाठी आयुष्यभराची कृतज्ञता आहे. प्रत्येक अनुभव हा गुरू आहे. तो अनुभव देणार्‍यांबद्दल कृतज्ञ आहे. घरातल्या मंडळीप्रति आणि मित्रमंडळी, नातेवाईक सगळ्यांप्रति कृतज्ञ आहे. या क्षणी मिपावर असलं छान वाचायला मिळालं म्हणून मिपाप्रति आणि ते आपल्याला उपलब्ध करून देणार्‍या नीलकांतबद्दल कृतज्ञ आहे.

फारच दवणीय वाटतं का? पण असू दे. हा क्षण अगदी खराखुरा होता. त्यासाठी तुम्हालाही मनःपूर्वक धन्यवाद!

एका घडुन गेलेल्या घटनेबद्दल मालकांचा आभारी आहे.!;) =))

ही एकच गोष्ट सगळं जीवन कृतार्थ करुन गेली आहे.

जन्माला येतांना आपण आपल्याबरोबर एक पॅकेज घेऊन येतो. त्या पॅक मध्ये सुख, दु:ख, यश, निराशा, प्रेम, वियोग सगळ्या गोष्टी असतात. फक्त कुठली गोष्ट कुठल्या प्रमाणात आहे आणि ती कधी अनुभवायला मिळेल हे मात्र आपल्याला माहित नसतं. असतं सगळंच पूर्व नियोजित, आपण फक्त अंधारात असतो. प्रत्येकाचं पॅकेज कस्टम-मेड. त्यामुळे दुसर्याला काय मिळालंय याची काळजी, हेवा न करता आपल्या वाटयाची सुख-दु:खे भोगावी आणि मग शांतपणे परतीचा रस्ता पकडावा.

माझं बोलणं रोखठोक आणि मन स्वच्छ आहे ह्या बद्दल मला कृतज्ञ वाटतं. आई वडीलांच्या संस्कारांच्या कृपेने कधी पातळी सोडुन वागता येत नाही, कुणाचं नुकसान करता येत नाही, स्वार्थ साधता येत नाही. आणि मला ही मुल्य शिकवल्या गेली ह्यासाठी कृतज्ञ वाटतं.

काही लोकांच्या डोक्यात विचारांची भयंकर क्लॅरिटी असते. स्वभावात एक स्थिरता असते. आणि त्यात कोणताही आव नसतो. अशा माणसांचा फार हेवा वाटतो.
ज्यांना जगभर सुंदर ठिकाणी फिरायला मिळतं अशा लोकांचा हेवा वाटतो.
ज्यांच्या हाताला चव असते त्यांचा हेवा वाटतो.

हेवा, मत्सर, असूया.

या तिन्ही वेगवेगळ्या गोष्टी आहेत हो!

हेवा वाटलाच पाहिजे, मत्सर दाटलाच पाहिजे, असूया झालीच पाहिजे. नाही झालं यापैकी काहीही, तर तुम्ही माणूस कसे? तुम्ही संत झालात!नाही का? ;-)

आज एका फ्युनरल ला जाऊन आले. आमच्या मित्राची आई गेली शुक्रवारी. तो भारतीय आहे आणि मामा - मामी जवळच्या शहरात राहतात. वडील वेगळे राहतात, भावाचं आईशी पटायचं नाही. आमच्या मित्राने त्याच्या आईचं खुप केलं , बायकोनं ही केलं- जरा सुद्धा तक्रार न करता, शेवटपर्यंत केलं. खर्चापरी खर्च केला, वेळ दिला.. आई कधी तरी जाणार हे माहिती असल्यामुळे त्यांच्यासाठी ट्रिप्स करण्यापासून ते त्यांच्या बेडरुम मध्ये त्यांच्याबरोबर हे दोघं झोपायचे - तिथपर्यंत सगळं केलं. आज तरी फ्युनरल होम मध्ये तथाकथित फॅमिली आली आणि तिथुन च गेली. भाऊ काल येऊन टाकणं टाकुन गेला... फ्युनरल ची तयारी सगळी आम्ही मित्रांनीच केली . फॅमिली ने थोडा वेळ देऊन मोठेपणाने पुढे व्हायला हवं होतं. अशा वेळी आधार वाटतो.

त्याच्या कमिटमेंटचं आज खुप कौतुक वाटलं - आणि हाकेसरशी आणि कधी कधी हाक न मारता ही धावुन येणारी फॅमिली मिळाली म्हणुन स्वतःचाच हेवा वाटला. अचानक असलेले इशुज आज अगदी छोटे आणि नगण्य वाटायला लागले. दोन्ही फॅमिलीज कडून आम्ही इथे दोघंच आहोत म्हणुन सतत येणारे सल्ले, प्रश्न , सूचना कधी त्रासदायक वाटतात पण आज त्याचं मोल कळलं !

लेखन आवडले. याच विषयाला स्पर्शून जाणारे व्हाय माय लाईफ इज सो हार्ड हे पॉडकास्ट काल ऐकले.

ज्यांच्या मनात जे चाल्लंय ते चेहर्‍यावर अजिबात दिसत नाही, बोलबच्चन देऊन समोरच्याला गुंगारा देऊ शकतात आणि सात अंगार्‍यावर सापडणार नाही असं सपशेल खोटं बोलू शकतात त्यांचा हेवा वाटतो.

छान.. लेखन आवडले.