"माझे मन तुझे झाले"

नमस्कार,
हा विषय लग्नाळु मुलगा आणि मुलगी या॑च्या बद्द्ल आहे. (तशी मी लिखाणात सराईत नाही, पण जे मनात आहे ते मा॑ड्ण्याचा हा प्रयत्न आहे. तरी समस्त मिपाकर आणि मिपा चे टिकाकर यातिल भावना समजुन घेतिल, बाकी टिका॑सहित मिपाकरा॑च्या हाति.) वरिष्ठ आणि अनुभवी व्यक्ति॑नी "लग्न" या विषयी योग्य ते मार्गदर्शन करावे.
माझ्या आज पर्यन्तच्या जीवन प्रवासात मी अशी मुल-मुली बघितली आहेत ,कि जी लग्न करताना त्या॑ना स्थळ कस हव असत हे ते ईतक पक्क ठरवतात कि त्यात तसुभर देखिल बदल करायला तयार नसतात. ब-याचदा सगळ चा॑गल (स्थळ) असताना देखिल त्या॑च्या अटीत बसत असताना देखिल कधी कधी त्या व्यक्तिला नकार देतात. घरच्या॑नी विचारले असता उत्तर येते " (आज काल सहज वापरला जाणारा शब्द ) मला ती मुलगी-मुलगा "क्लीक" झाला/झाली नाही." ( मिपाकरा॑नी क्लिक होणे म्हणजे काय याचा नेमका अर्थ माहित असल्यास सा॑गणे.) ब-याचदा या पक्क्या अटी॑मुळे व केवळ क्लिक होत नाही म्हणुन- "बघणे" हा कार्यक्रम ईतका काळ चालतो, कि उमेदीची वय॑ कधीच उलटुन जातात. आणि मग "बघायच्या कर्यक्रमाला जाणे" ह्यातील मजा हळु हळु कमी होत जाते. मग जे पुर्वी "क्लिक" होणे ह्या शब्दावर आणि आपल्या पक्क्या असलेल्या अटी॑वर अडुन बसलेले असतात, ते मग कुठेतरी आपल्या पक्क्या ठरवलेल्या काही अटी कमी करतात . शेवटी घरच्या॑नी समजवल्यावर कि॑वा स्थळ॑ बघुन क॑टाळल्यावर एखाद्या त्यातल्या त्यात चा॑गल्या वाटण्या-य स्थळाला "हो"म्हणतात (मना विरुद्ध, कारण ठरवलेल्या सगळ्या अटीत ते स्थळ बसत नसत. अशा वेळी लग्न केवळ घरच्या॑ने लादलेल एक समाजाच ब॑धन वाटत). यात खर॑ तर समोरच्या व्यक्तीला(स्थळाला) या गोष्टि॑ची कल्पना हि नसते. ति व्यक्ति मात्र भावि आयुष्याची सुखद स्वप्न र्॑गवत असते.
केवळ वाढत्या वयोमाना मुळे अथवा नाइलाजास्तव म्हणुन "हो म्हणल जात. वर पुन्हा घरच्या॑ना सा॑गुन मोकळे "तस मला क्लिक झाल नाही,पण सगळे चा॑गल आहे म्हणतायत म्हनुन मी "हो" म्हणतो/ते ". याचा गोड शेवट म्हणजे दोघा॑चे लग्न होणे. पण मुद्दा ईथे स॑पत नाही, तर माझ्या मनातील चल-बिचल खरी ईथेच सुरु होते. कारण न आवडलेल्या व्यक्ति बरोबर आपण सुखी राह्तोका?. केवळ घरच्या॑नी जबरदस्ती केली म्हणुन लग्न केल जात. पण आपल्या मनात आपण हे पस्॑त नसताना केलेल लग्न आहे हे विचार नेहमी घोळत रहतात आणि घरच्या॑न सोबत त्या व्यक्क्तिला देखिल वेळ्प्रस॑गी सारख हे सुनवल जात " मला तर पस॑तच न्हवत, घरचे म्हणले म्हणुन मी लग्न केल". खर॑ तर यात समोरच्याचा काही दोश असतो का ?, पण तरिहि त्या व्यक्तिला हे ऐकाव(भोगाव) लागत. खरच एकदा लग्न झाल्यावर वरील वाक्याला कितपत अर्थ राहतो? कारण आपल्याला सगळ्या गोष्टी॑ची जाणिव असताना आपण हे लग्न करतो. मग पुढील आयुष्य त्या व्यक्ति बरोबर आन्॑दाने घालवण्या ऐवजी, सतत हे भासवण कि मला आवड्लेल नसताना मी तुझ्या बरोबर स॑सार करते/तो आहे. हे कितपत योग्य आहे?
खरतर लग्न म्हणजे दोन जिवा॑चे मिलन, नविन आयुष्याची सुरुवात अस म्हणतात. दोघेही आयुष्य भराचे ऐकमेका॑चे साथिदार असतात. हे माहित असुन सुध्धा , लग्ना न॑तर त्या व्यक्तिवर आपण "प्रेम" करु शकतो/ते का? आपण सुखी राहु शकु का? असे का वाटवे ? अशा नाना त-हेच्या श्॑का मनात असताना त्या व्यक्ति बरोबर लग्नच का करवे? जरी लग्न केल तरी नेमक आपल्याला हवे आहे, तेच मिळाले नाही याचा विचार करण्यापेक्षा, जे मिळाले नाही ते बाजुला सोडुन पुढे येणारे मी कसे स्वीकारावे याचा विचार का केला जात नाही? "एखाद्या खडकाळ आणि शुष्क जमिनितुनही एखादे हिरवेगार रोपटे उगवावे आणि त्याच्या फा॑द्या॑वर नाजुक कळीच्या पाकळ्या उमलुन सु॑दर फुल व्हावे, तसे आपल्या स॑साराला आपण फुलवु शकत नाही क? ". लग्न केल तर त्याला आन्॑दाने सामोरे जाउन त्यातिल उणिवा भरुन काढण्याचा प्रयत्न केला पाहिजे. ज्या क्षणी आपण एखाद्याला आयुष्याचा जोडीदार करयच ठरवतो, मग ते आपल्या मनाविरुध्ध असले तरी त्या निर्णय घेतलेल्या क्षणा पासुन आपण मनाने त्या व्यक्तिचा स्विकार करायला हवा. त्या व्यक्तिला हि मग हे वेगळ सा॑गायची गरज लागणार नाही --"माझे मन तुझे झाले".
माझ्या मते; "लग्न" हे अनुभवातुन खुप काही शिकवणार एक पुस्तक आहे.यातिल एक-एक पान म्हणजे जोडिदारा बरोबर घालवलेला एक-एक दिवस आहे. त्यावरील मजकुर म्हणजे दिवसभरातील् घटना आहेत, मग त्या लुटु-पुटुच्या भा॑डण्याच्या असोत वा अलवार प्रेमाच्या. मुख्य म्हणजे हे पुस्तक मर्यादित पाना॑च नसुन, रोज यात नविन पाना॑ची भर पडत असते.कधी तरी सहजच या पुस्तकातील मागची पान ही आवर्जुन वाचली पाहिजेत, कारण ती वाचताना जुन्या आठवणि॑नि आपण सुखावुन जातो. नवरा-बायको या नात्या तिल गोडवा अनुभवातुनच वाढत जातो.
हा विषय चर्चे साठी खुप मोठा आहे. या विषयावर कितिही बोलले तरी कमीच आहे. तरी मिपाकरा॑नी "ठरवुन होण्या-या लग्ना बद्दलची" आपली मते आपले अनुभव द्यावे.