एकांकीका : धडा

अंक पहिला / प्रवेश पहिला.
वेळ : सकाळी ७:३०
प्रसंग रोजचाच.

मावशी (किचन मधून) : अनोखी, लवकर लवकर आटप बस येईल इतक्यात. मोजे काढुन ठेवलेत, बूट घालून तयार रहा.
नायिका (ओसरीत बुटाला पॉलिश लाण्यात मग्न.) : ह्म्म्म.

मावशी बाहेर येते. नायीका दिवाणखान्यातून दिसत नाहीये.
मावशी : हे काय? मोजे अजुन ईथेच पडलेत? अनोखी बस चुकेल.
नायिका (वस्स्क्न खेकसुन): बुटांना पॉलिश करतेय ना?"
मावशी : बरं बरं आटाप लवकर.

प्रवेश दुसरा.
वेळ : सायंकाळ ७:३०

आई : अनोखी, आपण एक नाटक बसवायचय.
नायिका (अभिनयाचं नाव काढताच कळी खुललेली): कसलं? कसलं?
आई : असच घरगुती नाटक आहे. हीरोईन तुझ्या येवढीच शाळेत जाणारी मुलगी.
नायिका : ओक्के.
आई : तर सीन असा आहे की हीरोईन शाळेची तयारी करतेय.
नायिका : बरं. (दप्तर भरायचा अभिनय सुरु.)
आई : नंतर ती बुटांना पॉलिश करतेय.
नायिका : बरं. (इक भुवई नकळत वर जाते.)
मावशी : अनोखी, लवकर लवकर आटप बस येईल इतक्यात. मोजे, बुट घाल.
.
.
.
मावशी : हे काय? मोजे अजुन ईथेच पडलेत?
नायिका (मंजुळ आवाजात): आधी बुटांना पॉलिश करते मग घालते.
यानंतर नायिका स्वतःच खदखदुन हसायला लागते.

आई : काय झाल गं?
नायिका (गालातल्या गालात हसत) : समजलं. कळलं मला. :)

आणि पडदा पडतो. ;)