क क कपलचा - भाग ०७

५० फक्त's picture
५० फक्त in जनातलं, मनातलं
27 Aug 2012 - 8:12 am

आधीचे भाग - क क कपलचा भाग -०१ -http://www.misalpav.com/node/21982
क क कपलचा भाग -०२ -http://www.misalpav.com/node/22073
क क कपलचा भाग -०३ -http://www.misalpav.com/node/22171
क क कपलचा भाग -०४ -http://www.misalpav.com/node/22222
क क कपलचा भाग -०५ -http://www.misalpav.com/node/22316
क क कपलचा भाग -०6 -http://www.misalpav.com/node/22454

.. नव-यानं अनुजाला त्याच्या वर्तुणीकीबद्दल, अवास्तव अपेक्षांबद्दल दिलेलं स्पष्टीकरण होतं, 'be positive, when you cannot avoid it, try enjoying it'

'be positive, when you cannot avoid it, try enjoying it'- माझ्यासाठी आतापर्यंतचा सगळ्यात मोठा धक्का होता, ' अनुजानं पुढं बोलायला सुरुवात केली, स्मिताला खरंतर ओरडावसं वाटत होतं, इथुन पळुन जावंसं वाटत होतं, पण ती थिजल्यासारखी पडुन राहिली, एखादा भीतीदायक चित्रपट पाहताना उठुन जावंसं वाटतं,पण पाय एवढे जड होतात की हलवता येत नाहीत आणि भीती सहन होत नाही अशी अवस्था होते, तसं तिचं झालं होतं. अनुचं बोलणं सुरुच राहिलं 'एवढा मोठा की प्रेत पडल्यासारखं जागच्या जागी पडुन होते संध्याकाळ पर्यंत. डोळे उघडले तेंव्हा सगळीकडं अंधार होता नुसता, उठुन बसायला देखील नको वाटत होतं, खुप जोरात रडावंसं वाटत होतं, शक्य तेवढं सावरलं आणि बाहेर आले, घराच्या दाराला बाहेरुन कुलुप लावुन सर गेले होते. कुठं ते ठाउक नाही, घरातले लाईट सुद्धा बाहेरुनच बंद केलेले होते. मग बराच वेळ दाराला टेकुन बसुन होते. रात्री केंव्हातरी दार ढकललं गेलं तसं बाजुला पडले, तेंव्हा मात्र घाबरुन ओरडले. सर येताना जेवण घेउनच आले होते, किचनमध्ये त्यांनीच ताटं मांडली, मला जेवायला बोलावलं, दुपारी हे असं घाणेरडं वागल्यावर माणुस रात्री ताट वाढुन जेवायला बोलावतो, लाज, शरम्,माणुसकी हे सगळं फक्त शब्दांपुरतंच असतं असं वाटायला लागलं मला. सर जेंव्हा मला उठवुन आत नेउ लागले तेंव्हा मी ओरडले, आणि उठलेच नाही, मग ते एकटेच निघुन गेले जेवायला, मी जेवुन घेतो, गरम आहे तोवर घे जेवुन.'

दहा मिनिटांत जेवले सर अन बाहेर आले, मी तिथेच बसुन होते, ' का जेवली नाहीस भुक नाहिये का ?' अग ताट उघडं राहिलं की गारढोण होउन जातं मग बरं नाही वाटत जेवायला, आत गार झालंच आहे, जेंव्हा जेवावसं वाटेल तेंव्हा घे जेवुन.' एवढं बोलुन सर बेडरुममध्ये निघुन गेले.

वाटलं की बाई म्हणजे पण असंच एक ताट असतं का पुरुषासाठी?, भुक लागली की जेवुन घे, पोट भरलं की टाक नेउन घासायला, माझं मलाच समजत नव्हतं हे काय होतंय, काय चाललंय ते. पहाटे कधीतरी पुन्हा डोळा लागला माझा. सकाळी जाग आली तेंव्हा सर निघुन गेले होते पुन्हा दाराला बाहेरुन कुलुप लावलेलं होतं, दिवसाच्या उजेडानं जरा धीर आला, रात्र तरी उपाशीच गेली होती. उठुन पाणी प्याले, किचनमध्ये प्लॅस्टिकच्या पिशव्यात उरलेलं अन्न तसंच पडुन होतं, कट्ट्यावर एक ताट वाढलेलं तसंच होतं. ते आवरयचा धीर झाला नाही. बेडरुम मध्ये आले, पिसीच्या टेबलवर एक सिडी तशीच पडुन होती, किचनमध्ये पडलेल्या ताटासारखी. घशात आवंढे गिळत अन डोळ्यातलं पाणी पुसत माझं आवरलं, सगळं सामान एका बॅग मध्ये भरलं आणि घर सोडायचं ठरवलं. बॅगमध्ये काही पैसे लपवुन ठेवलेले होते, ते अजुन सरांच्या हातात लागले नव्हते, निदान इथंतरी नशीब माझ्याबाजुनं होतं, दोन चार महिने माझं म्हणुन सजवलेल्या घराकडं पाहिलं आणि निघाले', अनुजानं एक पॉझ घेतला तसा स्मिताचा खोल पण उत्सुक आवाज आला ' पण बाहेरुन कुलुप होतं ना घराला, मग बाहेर कशी आलीस ?

अनुजा पुन्हा किचनमध्ये जाउन पाणी घेउन आली, एक ग्लास आधीसारखाच स्मिताला दिला,' तुला काय वाटतं, कशी आली असेन घराबाहेर ?' एवढ्या नॉर्मल आवाजात हा प्रश्न ऐकुन स्मिताला ठसका लागला एकदम. खोकतच तिनं विचारलं ' हे एवढं सगळं भोगुन बाहेर पड्लीस तरी काही वाटत नाही याचं, एखादं कोडं घालावं तसं विचारतेस ?' बेडवर बसत अनुजा म्हणाली' होय मी फक्त यात दोन्ही भोगलंय, फक्त दुख्:च नाही तर सुखही या सगळ्यातलं, तुझं काय, तु अजुन दुख भोगतेस की आनंद पण उपभोगतेस काय करते आहेस, तुझं तुला समजतंय का ? आता स्मिता निरुत्तर होती. शांत पडुन पुढं काय झालं ते ऐकावं अशी भुमिका घ्यायचं तिनं ठरवलं, पण अनुजाच्या प्रश्नावर तिच्या अंतर्मनाचा बर्नर पेटला होताच, आणि त्याची धग तिला जाणवु लागली. आपल्यासारख्या संस्कारित सुशिक्षित रितीभातीनुसार लग्न होउन नव-याच्या घरी येउन सुखानं नांदणा-या एका पतिव्रतेला, एखाद्या अन्याय झालेल्या असल्या तरी दुय्यम वागणुकीच्या स्त्री च्या आयुष्याबद्दल आकर्षण वाटावं, पुढं काय झालं असेल यात मजा वाटावी याची तिला एकीकडं लाज वाटत होती, स्वताचा राग येत होता त्याचबरोबर एवढ्या क्लायमॅक्सला आलेला पिक्चर सोडावा पण वाटत नव्हता.

' नाही सुचत ना मी कशी आली असेन घराबाहेर, असु दे मीच सांगते' अनुजानं बोलणं पुन्हा सुरु केलं, तसं छताकडं एकटक बघत बसलेली स्मिता तिच्याबाजुला कुशीवर वळली, गारुड गारुड म्हणतात ना तसं, ' मी आलेच नाही बाहेर, येणं शक्यच नव्हतं, मग घरातच बसुन या सगळ्याचा बदला घ्यायचा, यातुन बाहेर पडायचा विचार सुरु झाला, अगदी आत्महत्येपासुन ते सरांच्या खुनापर्यंत सगळे विचार करुन झाले, काल सर जे बोलले ते शब्द्च डोक्यात घुमत होते 'when you cannot avoid it, try enjoying it', आत्महत्या किंवा खुनाचा आवेग कमी झाला होता, डोकं प्रत्यक्ष समोर आलेल्या परिस्थितीबद्दल आणि त्यातुन सुटण्याबद्दल विचार करत होतं, खरंच मी अ‍ॅव्हॉईड करु शकणार होते का, इथुन जरी बाहेर पडले तरी माहेरुन काही आधार मिळण्याची शक्यता फार कमी होते, अर्थात माझ्याच उद्योगांमुळं मी माझं माहेर तोडलं होतं, गाव बदलल्यानं मैत्रिणी अशा कुणी नव्हत्या, आईबाबाच जवळ करणार नाही म्हणजे इतर नातेवाईकांकडुन काही अपेक्षाच नव्हती, आणि तशीच बाहेर पडुन करणार काय होते, सेकंड इयरला या प्रकरणात गुंतवुन घेउन कशीबशी काठावर पास झाले होते, शिक्षण पुर्ण नव्हतं, म्हणजे बहुतेक सगळ्याच गोष्टी निगेटिव्ह होत्या, मग एकच मार्ग उरला तो म्हणजे, 'try enjoying it', त्याक्षणी नाईलाजानं मी तोच स्विकरायचा ठरवला.'

'दोन-तीन दिवस अबोल्यात गेले, मग पुन्हा सगळं पहिल्यासारखं सुरु झालं, कॉलेज दुपारी तीनला संपायचं, सर घरी आले की काय होईल याची भीतीच बसली होती माझ्या मनात' , अनुजा न थांबता बोलत होती, एके दिवशी त्यांनी विचारलंच मला ' हल्ली थंड पडतेस फार लवकर, तुला एकदाच बोललो आहे, enjoy it, तु आणि मी, दोघंही जवानीत आहोत तोवरच काय आहे ती मजा, एकदा का पोरं झाली नंतर काय राहणार आहे, तुच विचार कर, नाहीतर जे सुख मला तुझ्याकडुन मिळायला हवं त्यासाठी मी घराबाहेर पडणार आणि मग काय अर्थ राहिला या लग्नाला, एकत्र राहण्याला?' एवढं बोलुन सर उठुन आवरायला लागले. पाच मिनिटं शांततेत गेली' जसं सर उठुन बाहेर निघाले, एवढ्या दिवसांचा गोळा केलेला धीर गोळा करुन मी विचारलं, ' enjoy it म्हणजे काय, जे तुम्हाला enjoy वाटतं, त्याचा मला किती त्रास होतो हे कळतं का तुम्हाला, का जे तुम्ही एंजॉय करता तेच मी पण एंजॉय केलं पाहिजे हा हट्ट का ? माझी काही वेगळी आवड असेल किंवा नसेलच काही आवड हे शक्य नाही का? आणि भुक वेगळी आणि आवड वेगळी हे का नाहि समजुन घेत तुम्ही. प्रत्येक वेळी जे तुम्हाला हवं ते देण्यातच मी का समाधान मानावं, तेच का एंजॉय करावं मी. ' मला वाटलं मी खुप बोलले, म्हणुन थोडं थांबले.

बेडरुमच्या दारातुन सर परत आत आले, ' एंजॉय म्हणजे काय, हेच मुळात समजत नाही तुम्हा बायकांना, थांब दाखवतोच एंजॉय म्हणजे काय ते' एवढं बोलुन सरांनी पिसि सुरु केला. पुढचा एक तास माझ्या आयुष्यातला सगळ्यात वाईट वेळ होता, निदान तेंव्हापर्यंतरी.' मोबाईलमधला अलार्म वाजला आणि दोघी भुतकाळातुन वर्तमानकाळात आल्या, अनुजानं उठुन टेबलावरचा मोबाईल घेतला, अलार्म बंद करुन पुन्हा बेडवर अंग टाकलं. अलार्ममुळं लिंक तुटली, आणि सकाळ होत आल्याची जाणीव देखील झाली. ' तुला कधी निघायचं आहे, उत्तरपुजा करुनच निघा आता' ,' हो ग, निघावंच लागेल आज, परवा सासुबाई जायच्या आहेत गावाकडं परत, त्यांची औषधं आणुन द्यायची आहेत,अजुन बरंच काही आहे' स्मिताच्या मनात खरंतर राहायचं होतं, अजुन बोलायचं होतं, एवढा वेळ ती ऐकत होती, बोलण्यासारखं तिच्याकडंही बरंच होतं, अपघातातुन वाचलेली दोन माणसं, त्या अपघाताचं वर्णन एकमेकांना सांगुन आपणच कसे सुदैवी, धाडसी याचं कौतुक गात राहतात तसं तिला होत होतं, अनुजाची कथा तिनं ऐकली होती, ती संपल्यावर तिला देखील बरंच काही बोलायचं होतं, पण आपण तिच्याएवढं मोकळं होउ शकणार नाही याची खात्री होती तिला. अनुजाच्या मोकळं होण्यातच आपल्याला जे म्हणायचं ते येतंय हे तिला जाणवत होतं. पुन्हा एकदा अलार्म वाजला, मगाशी अलार्म पुढं ढकलला गेला होता फक्त, यावेळी अनुजा उठलीच नाही,अलार्म वाजु दिला, तो आपोआप बंद झाला आणि ती पुन्हा बोलायला लागली ' तु बघितल्यात का ग कधी ब्लु फिल्म?' शाळेत धड्यावरचा सगळ्यात अवघड प्रश्न आपल्यालाच विचारावा असं वाटत असतं, आणि तसा तो विचारल्यावर मात्र उत्तर सुचत नाही तसं झालं स्मिताला. नाही म्हणावं तर पहिल्याच भेटीत एवढं प्रामाणिकपणे बोलणारीशी खोटं बोलल्यासारखं होतंय आणि हो म्हणावं तर अजुन पंचाईत, अर्थात काल रात्रीचा अनुजाचा प्रत्येक प्रश्न तिला असाच अस्वस्थ करुन सोडत होता, त्या अस्वस्थतेची रात्रभरात स्मिताला सवय झाली होती.

' एवढा विचार करते आहेस हो म्हणायला म्हणजे पाहिल्यात तु पण, स्मिताकडं वळत तिला विचारलं ' तु नाहीस करत एंजॉय हे सगळं?' एकतर हिनं असल्या गोष्टी एंजॉय करायच्या ठरवल्या आणि आता मला विचारतेय, मी एंजॉय करते का नाही ते ? इंजक्शनची सुई टोचते त्या क्षणी दुखतं, पण त्या सुईतुन आत जाणारं औषध आपल्या भल्यासाठीच आहे ही जाणीव ते दुखणं विसरायला लावते, तसं होत होतं स्मिताला. अनुजाच्या प्रश्नानं ती अजुनच गप्प झाली. ' उठलीस काय ग ?' शरदच्या आवाजानं स्मिता भानावर आली. उठुन केस अन कपडे नीट केले आणि बाहेर गेली.बाहेर जाताना सुटले बाबा एकदाची परिक्षेतुन असा विचार तिच्या मनात आला. अनुजा एकटीच राहिली, दवाखान्यात एखाद्याला डॉक्टर समजुन जखम उघडुन दाखवावी अन तो तिथला झाडुवाला निघावा असं तिला वाटलं. रात्रीपासुन पहिल्यांदाच तिच्या डोळ्यात पाणी जमा झालं, ती तशीच एका कुशीवर पडुन राहिली. ' झाली का झोप, चला गुरुजी येणार आहेत आठ पर्यंत ' असं म्हणत हर्षदनं तिच्या खांद्यावर हात ठेवुन तिला हलवेपर्यत ती तशीच पडुन होती. तिचा चेहरा पाहुन रात्रभर काय झालेलं असेल याची हर्षदला कल्पना आली, सांत्वन करतात तसं तिच्या डोक्यावरुन त्यानं हात फिरवला, खाली वाकुन तिच्या कपाळावर ओठ टेकवले अन हात हातात घेत म्हणाला, ' आज ती आईनं दिलेली निळी पैठणी नेस, चालेल.' उठुन बसत तिनं उत्तर दिलं ' तिचा ब्लाउज फाटलाय'. आपल्या आईनंच दिलेल्या सगळ्या साड्यांचे ब्लाउज का फाटतात हे एकदा शोधलं पाहिजे, असं हर्षदला वाटलं. ' ठिक आहे, जी तुला आवडेल ती नेस.', स्मिता आत आल्याची चाहुल लागल्यानं तो बाहेर निघुन गेला.

कथाजीवनमानराहणीराहती जागानोकरीवादप्रतिभाविरंगुळा

प्रतिक्रिया

प्रचेतस's picture

27 Aug 2012 - 8:42 am | प्रचेतस

कथानक संयतपणे हाताळलय.

मी_आहे_ना's picture

27 Aug 2012 - 10:38 am | मी_आहे_ना

नेहमीसारखाच हा भागही खिळवून ठेवणारा ...पु.भा.प्र.

शैलेन्द्र's picture

27 Aug 2012 - 10:53 am | शैलेन्द्र

आवडतय

अनुजाची पूर्ण कहाणी काय असेल याची उत्कंठा कायम आहे अजूनही.

सूड's picture

27 Aug 2012 - 11:54 am | सूड

पुभाप्र !!

मोहनराव's picture

27 Aug 2012 - 3:26 pm | मोहनराव

सर्व भाग एकदम वाचुन काढले. उत्तम लेखन.
उत्कंठा वाढली आहे. पुभाप्र !!

स्पा's picture

27 Aug 2012 - 3:32 pm | स्पा

हुम्म

वाच्तोय

पैसा's picture

27 Aug 2012 - 8:58 pm | पैसा

उत्कंठा वाढते आहे!

सगळे भाग आत्ता एका दमात वाचून काढले.. लेखनशैली छान आहे..

पुभाप्र...

अतुल पाटील's picture

29 Aug 2012 - 10:02 pm | अतुल पाटील

मस्तच!!!

स्पंदना's picture

31 Aug 2012 - 4:41 am | स्पंदना

हं!

शित्रेउमेश's picture

4 Sep 2012 - 7:12 pm | शित्रेउमेश

तुम्ही पुढचा भाग कधी टाकणार ते सांगा....
खूप वाट बघायला लावता, हे चांगले नाही....

साबु's picture

4 Sep 2012 - 7:25 pm | साबु

बहुतेक सगळे भाग टन्कल्यावर वाचायला लागणार नाहितर लिन्क लागयची नाही..
५० फक्त राव..तुमची लिहायची पद्धत खुप मस्त आहे....खुप भारी आर्ट सिनेमा (उदा: सामना, सिन्हासन, सत्या, ब्लैकफ्रायडे) बघतोय असे वाटते. 'चपला आणि सत्कार' वाचताना सुद्धा मजा आलेली.

पुलेशु.