गुंजे बनकर देश राग...

"बजे सरगम" हे अत्यंत श्रवणीय असं गाणं हे घ्या:

दूरदर्शनवर पूर्वी "नीम का पेड" नावाची सुंदर मालिका लागायची. त्याचं शीर्षकगीत अतिशय अर्थगर्भ होतं. "मूंह की बात सुने हर कोई, दिल के दर्द को जाने कौन? आवाजों के बाजारों में, खामोशी पहचाने कौन?" (जगजीत सिंह, निदा फाजली)

वर लिहीलेले सगळेच कार्यक्रम आणि फुल खीले है गुलशन गुलशन..तबत्सुम चा एक आवडता कार्यकम.
चिमणराव गुंड्याभाऊ, मालगुडी डेज व असे अनेक कार्यक्रम आवडते होते.

आता अशा दर्जाचे कार्यक्रम नसतात.

"म्हणूनच ८० च्या दशकातल्या दूरदर्शनला माझा मानाचा मुजरा...!" + १

ह्याच धर्तीवर बरच काही म्हणायचय ते अर्धवट लिहून ठेवलय.
डायरी बाहेर काढावी म्हणतोय.

अलीकडे या commercial वाहिन्यांचा धागड धिंगा आणि मी फर्स्ट हे सांगण्याच्या धडपडी पेक्षा dd1 ,dd2 ,dd भारती , सह्याद्री आणि satellite connection असल्यास आकाशवाणीचे निरनिराळ्या वाहिन्यांवर येणारे कार्यक्रम हे जास्त सुसह्य आणि श्रवणीय वाटू लागले आहेत.

ही मालिका कुठे मिळू शकेल का? सीडी अथवा टॉरेंट वर वगैरे? फार इछ्छा आहे बघायची?

किले का रहस्य
किस्सा शांति का
नुक्कड
गुल गुलशन गुलफाम
हेलो जिंदगी
भारत एक खोज
निव
फास्टर फेणे
बाकी स्पिरीट ऑफ युनीटी कॉन्सर्ट आवडत नाही पण त्याच्या शेवटी कर्यक्रम संपल्यावर येणार्‍या टायटल्सला आर रेहमानने दिलेले चक्क (साउथ) इंडियन क्लासिकल मुजीक एकदम फेव्हरीट.

माझा सुध्हा

हि मॅन
जायंट रोबोट
मोगली
देख भाई देख
जबान संभालके
रामायण-महाभारत
नुक्कड
सर्कस
मालगुडी डेज
गोट्या
सुपरहिट मुकाबला (गाण्यांचा टॉप टेन शो)
दादा दादी की कहाणीया (अशोक कुमार)
मिस्टर योगी (बारा राशींच्या मुली बघणारा - काय त्या कलाकाराचे नाव आठवत नाही पण चांगला अभिनय करायचा..)
किले का रहस्य
करमचंद
एक शून्य शून्य
तिसरा डोळा
.
.
.

पण एक मात्र आहे तेव्हा जे आहे त्यात आपण खुष असायचो म्हणून या मालिकांची क्रेझ होती. यावरून त्या आताच्या मालिकांपेक्षा सरस असा निष्कर्श काढता येऊ शकत नाही. आता बरेच पर्याय उपलब्ध असल्याने आपलाच एक हात रीमोटच्या बटणावर असतो, चार मिनिटांच्या वर जाहिराती गेल्या (ज्या खरे तर आजकाल कल्पक बनवतात तरी) आपल्या डोक्याला शॉट लागतो.... कसे झालेय ना, वा रे वा केबलचे चारशे रुपये भाडे द्यायचे, शंभर चॅनेल उपलब्ध असताना आम्ही तुमचा चॅनेल बघायचा आणि तुम्ही आम्हाला जाहीराती दाखवणार... असा आपला अ‍ॅटीट्यूड झालाय.. :)

आताच्या वाहिन्या केवळ "झगमग नकाब "वाल्या आहेत. आमच्या घरातील पुढची पिढी सह्याद्री वाहिनी बघत नाही. मी मनात म्हणतो. सगळे रेलचेल आहे लेको तरीही तुम्ही करंटे. आजही त्या वाहिनीवर चुकून अधून मधून त्यांच्या पूर्व पुण्याईचे अर्काईव्ह प्रकट होते. तो दिवस धन्य होतो. तात्या, काही हिंदी वाहिन्यावर अजूनही अशोक चक्रधर आपल्या दिलखुष व्यक्तिमत्वाचा परिचय अधुन मधून देत असतात.सलमा सुलतान आता साठीला आल्या असतील पण पदराचा कोन तोच असतो. त्याही दिसतात. पण " चिंता करतो विश्वाची " असा चेहरा त्यानी अजूनही बदललेला नाही. तात्या, नरोत्तम पुरीचे क्विझचे कार्यक्रम, डॉ, पदम सिंघवी , सुधीर गाडगीळ बुवा, दिल्लीचे वर्षाअख्रेरीचे कार्यक्रम त्यात डाकूच्या वेषातील बलराम जाखड., नववधूच्या वेषातील किरण बेदी, काय काय आठवू,??.शैल चतुर्वेदी " बापू बोलो" वाले सुरेश शर्मा, चक्रधरांची " खटमलोंकी फरियाद " ही रोचक बोचक कविता. ! गजरा, सुरेश खरे, आणि आजही मनचक्षूसमोरू न हलणारा खास आवडता चेहरा - डो किरण चित्रे.

आता एक कथा ( भुक्कड) घ्यायची त्यात चार पाच पात्रे नेमायची व ती एकतर मनोविकृत ( फार धूर्त किंवा फार सरळ ) दाखवायची. कोमा, आठवण जाणे, डबल रोल असा काहीतरी बाज आणून मुळातील भुक्कड कथेचा आणखीनच बेडबाजा वाजवायचा हे चाललं आहे. यातून अमोल पालेकरांची मोजकीच पात्रे असलेली अनिल चतर्जी व सरिता जोशी यांची " नकाब" डोळ्यासमोर येते. व हत्न हन्त म्हणावेसे वाटते. बाकी आपण स्वगृही आल्याने सचिन आला रे असे मोठ्याने कोकलावेसे वाटत आहे ! धन्स तात्या !

पण "व्यत्यय" आणि दिल्लीची दादागिरी (प्रादेशिक कार्यक्रम, क्रिकेट सामने मध्येच तोडुन आपले कार्यक्रम सुरु करणे) डोक्यात जायची. :-(

फार फार पूर्वी "आकाशानंद" वाचकांची पत्रे वगैरे वाचून त्यावर प्रतिक्रीया द्यायचे.

(त्या वेळचा एक फालतू ज्योक आठवला)
वाचकः आजकाल तुम्ही गोट्या का दाखवत नाही?

चॅनल निवडक आणि कलाकार / कार्यक्रम अनेक असे असल्याने केवळ उत्तमातले उत्तमच डिडिवर येत असावे. आज काल प्रकार उलटा दिसतो. इतक्या वाहिन्यांचे इतके तास भरून काढायचे असल्याने तुलनात्मक दॄष्ट्या चांगले कार्यक्रम कमी झाले असावेत. पण उत्तम कार्यक्रम आजही आहेत हे नक्की. अगदी गंगाधर टिपरे, झोका पासून एका लग्नाची दुसरी गोष्ट, उंच माझा झोका, इत्यादि अनेक आहेतच की.

तात्या,
जुन्या आठवणी जाग्या होतात अशा अधून मधून, नॉस्टेल्जिक (मराठि प्रतिशब्द?) वाटणं साहजिकच! मी आकाशवाणीच्या बाबतीत जास्त हळवा होतो, वनितामंडळ, सुषमा हिप्पळगावकर, कामगार सभा, तो बिगुल सकाळची भक्तिगीतं, किर्तनं, पाचव्या रविवारचं नाट्यवाचन, बालदरबार, बिनाका गीतमाला आणि कितितरी..
दूरदर्शनच्या बर्‍याच सिरियल्स आहेत ज्यांचे वर उल्लेख आलेत. लाइफ लाईन म्हणून एक छान सिरियल दूरदर्शन वर होती.
जायंट रॉबोर्ट आवडायचा. 'बनेगी अपनी बात' त्या वयांत आवडायची झी यायला लागला होता तेव्हा नुकताच!
तेव्हा आजी म्हणायची, त्यांच्यावेळेला चिमण गुंड्याभाऊ सारख्या छान सिरियल्स असायच्या/ जुने चित्रपट -नाटकं वगैरे :) असंच असायला हवं आयुष्य! आत्ताही चांगल्या सिरियल्स आहेत की, नीरक्षिरविवेक हवा!
सद्ध्या तू नळीवर गंगाधर टिपरे बघतोय, कितवं पारायण माहित नाही पण अतिशय साधं पण उत्तम, सहज, सुंदर असं काही!

एकूणात जेव्हा विचार करतो तेव्हा वाटतं की त्या सिरियल्स चांगल्या होत्या ह्यात वाद नाही पण त्यांच्या आठवणी मला परत त्या जगात, त्या माणसांत घेऊन जातात ज्यांच्याबरोबर मी हे सगळं उपभोगलय. त्या सिरियल्स बरोबरीने येणार्‍या आठवणी मग किंचित जास्तच हळवं करतात!

ये जो है जिंदगी काय अफलातून कार्यक्रम होता. सतीश शाह ला केवढ्या वैविध्यपूर्ण भूमिकांत पाहीलय तेव्हा. सई परांजपे तेव्हा दूरदर्शनच्या होत्या "संचालक" का काहीशा होत्या वाटतं. त्यांच्या मुलाखतीत त्या म्हणाल्या होत्या "दूरदर्शनचा व्याप सांभाळणं जिकीरीचं काम आहे. प्रेक्षकांना सतत काहीना काही मनोरंजक द्यावं लागतं."

विजय आनंद डिटेक्टीव होता त्या कार्यक्रमाचे नाव काय? आणि त्या कार्यक्रमाचे नाव काय, ज्यात आधी शफी इनामदार होता आणि त्याच्या मृत्यूनंतर सतिश शहा आला, ज्यात राकेश बेदीही होता. जसपाल भट्टीचा एक कार्यक्रम, टिपू सुलतान झालेला संजय खान, झाँसी कि रानी, द ग्रेट मराठा, दर रविवारी सकाळी लागणारी चंद्रकांता....

ब्योमकेश बक्षी विसरलात का?

आणि हो बालचित्रवाणी सुध्दा खुप छान असायचं. :)

आपली रेणूका शहाणे असलेली सुरभी अत्यन्त सुरेख होती. आम्ही दर आठवद्याला वाट पहायचो.

जुन्या TV Serial पहायच्या असतील तर ही साईट पहा.....
http://oldidiotbox.blogspot.in/

नक्की आनंद मिळेल.......