मोजणी

सुंदर गजल, अनिरुध्द!

आपापले कलेवर सजवून आज ठेवा
सरकार मोजणीला हे रोज येत नाही

हे एकदमच टिपेला पोचवलेस!

चतुरंग

मात्र गझलेचा नेमका मूड पकडण्यात मी अयशस्वी झालो. पहिल्या पाच शेरांमधे वैयक्तिक वैफल्याचे , त्यातून येणार्‍या खिन्नतेचे प्रतिबिंब पडते तर शेवटच्या दोन शेरांमधे भेदक सामाजिक वास्तव मांडले आहे. अर्थात गझल या प्रकाराच्या विविधरंगी आणि सर्वसमावेशक स्वरूपाला लक्षात घेतले तर यात काही वावगे वाटू नयेच. ! उत्तम दर्जाची शायरी !

"काळीज धडकल्याचा आवाज येत नाही" मधे यतिभंग झाल्यासारखे वाटले. चू.भू. द्या. घ्या.

(एक बाळबोध शंका : तुम्हीच केसु काय ? )

सुंदर गझल...

बाजार वेदनेचा आहे भरात आला
जखमा जुन्या तरी मी विक्रीस नेत नाही

हे अतिशय सुंदर..

- (सर्वव्यापी)प्राजु
www.praaju.blogspot.com

गझल. अतिशय आवडली.

नंदनमराठी साहित्यविषयक अनुदिनी

अप्रतिम! अतिशय आवडली गझल.
स्वाती

हल्ली मनात कोणी वस्तीस येत नाही
मीही चुकून तेथे कोणास नेत नाही

ऐन्यात शोधतो मी सारे जुने पुरावे
निसटून काळ गेला हातात येत नाही

बाजार वेदनेचा आहे भरात आला
जखमा जुन्या तरी मी विक्रीस नेत नाही

मी श्वास घेत आहे की भास होत आहे ?
काळीज धडकल्याचा आवाज येत नाही
अहाहा क्या बात है केशवा! तोंडं बंद केलीस रे सगळ्यांची....

आश्वासने जरी ते देऊन काल गेले
परतून भेटण्याला कोणीच येत नाही

माफी मिळून आता कोणास फायदा हा
गळफासमुक्त येथे कुठलेच शेत नाही

आपापले कलेवर सजवून आज ठेवा
सरकार मोजणीला हे रोज येत नाही
साला आजपर्यंत तुझी विडंबने वाचून खो खो हसलो रे! आज मात्र सुन्न करुन टाकलंस तू.

"दिसामाजी काही(च्या काही) तरी ते लिहावे"
-इनोबा म्हणे

माफी मिळून आता कोणास फायदा हा
गळफासमुक्त येथे कुठलेच शेत नाही

आपापले कलेवर सजवून आज ठेवा
सरकार मोजणीला हे रोज येत नाही

वा! लै भारी रे अनिरुद्धा!

तात्या.

अनिरुद्ध,
गझल फारच अप्रतिम आहे. एकेक कल्पना खणखणीत आणि सादरीकरणही सहज. प्रासादिकता किंवा लहजा म्हणतात, ते हेच असावे, असे वाटले. छान.
'अद्यापही सुर्‍याला माझा सराव नाही' चे वृत्त दिसते.
गळफासमुक्तीचा शेर अतिशय प्रासंगिक आणि तो धरून शेवटचे शेर फार मार्मिक आहेत.
इतक्या चांगल्या गझलेस तीट लावावीशी वाटली म्हणून काही तांत्रिक उणिवा दाखवून देण्याचे धाडस करतो आहे, पटल्यास पहा. माझ्या माहितीप्रमाणे पूर्ण गझलेत एकच काफिया किती वेळा चालवावा, याला मर्यादा असते. यात 'शेत' व्यतिरिक्त 'येत' आणि 'नेत' सोडून फार काही दिसत नाही. इतक्या छान कल्पना डोक्यात असताना, चपखल शब्दयोजनेची देणगी लाभली असताना काफियांच्या बाबतीत मारवाडीपणा का बरे? समृद्ध काफिया संच असेल, तर कल्पनावैविध्य आणि त्यायोगे पूर्ण गझलही समृद्ध होते, असा स्वानुभव आहे. चूभूद्याघ्या. <कोणीतरी> येत नाही, <कुठेतरी/कोणालातरी> नेत नाही यांची पुनरावृत्ती त्यातून टाळता आली असती. 'बेत', 'प्रेत', 'मजेत', 'घेत', 'कवेत' इ. काफिये योजता आले असते. आठवा दादांची गझल -
मनाप्रमाणे जगावयाचे कितीकिती छान बेत होते
कुठेतरी मी उभाच होतो, कुठेतरी दैव नेत होते
असो. जे काही थोडेफार लिहिलेवाचले आहे, अनुभवले आहे, त्यावरून हे सांगावेसे वाटले. तज्ज्ञ असल्याचा दावा करीत नाही; सबब, पटल्यास पहा अन्यथा सोडून द्या.
'काळीज धडकल्याचा' गुणगुणण्यात अंमळ अडखळायला होते आहे. त्यापेक्षा सोपे काही योजता आले तर पहा. मला 'हृदयात स्पंदनांचा' असे सुचले. हृदयात स्पंदनांचा आवाज होत नाही.
पुढील उत्तम रचनांसाठी अनेक शुभेच्छा.
(आस्वादक)बेसनलाडू

दिल खुश झाले

मस्त! गझल अतिशय आवडली.

गझल हा अरेबिक शब्द आहे. ते म्हणजे काही शेर एकत्रीत केलेले काव्य.
त्यात नेहमी ट्रॅजिडी असते.
ही गझलपण वेदनाचा सूर आळवते.

समान बेहेर =मिटर (लांबी ), सारखे रॅडिफ(इथे तो शब्द `नाही` हा आहे) आहे.
काफिया (यमक) मात्र फक्त पहिल्या शेर मधे जुळताना दिसते आहे .

वासतवतेची जाणिव करून देते ही गझल.छान.

मीनल.

आपल्याला आवडले बुवा.....

आश्वासने जरी ते देऊन काल गेले
परतून भेटण्याला कोणीच येत नाही
आपले नेता लोक,,साले सगळेच चोर.....

माफी मिळून आता कोणास फायदा हा
गळफासमुक्त येथे कुठलेच शेत नाही
कुणाला पर्वा आहे का त्याची,, सर्व म्हणतात आपल पोट भरल ना खाऊन. या भ्रष्टाचारी लोकांचीच तिरडीच बांधायला हवी.

(बळीराजाच्या बळींनी व्यथीत)
मदनबाण

ऐन्यात शोधतो मी सारे जुने पुरावे
निसटून काळ गेला हातात येत नाही

आणि

बाजार वेदनेचा आहे भरात आला
जखमा जुन्या तरी मी विक्रीस नेत नाही

एकदम मस्त !!!

बाजार वेदनेचा आहे भरात आला
जखमा जुन्या तरी मी विक्रीस नेत नाही

मी श्वास घेत आहे की भास होत आहे ?
काळीज धडकल्याचा आवाज येत नाही

क्या बात है अभ्य॑करशेठ ! मार डाला.

अवा॑तरः भेटीमध्ये तुमच्या गझला ऐकवा अशी विन॑ती केली होती, ती अशी पुर्ण होताना बघून आन॑द वाटला. अपनी तबियत एकदम खूष!!! धन्यवाद शेठ :-)

- (मी सुद्धा आस्वादक) ध मा ल.

मस्त! गझल अतिशय आवडली.

गजल जबराच झाली आहे.

हल्ली मनात कोणी वस्तीस येत नाही
मीही चुकून तेथे कोणास नेत नाही

वा! मतल्यातच बोल्ड झालो.
अजून अशाच याव्यात!

तात्या,गझल खूप आवडली!

रूप दिसायला गजलेचेच वाटते. मला वाटते त्यातील तंत्र तपासून पहावे की काय?
माझी आपली एक बालीश शंका. मतल्यात येत आणि नेत नाही आल्यानंतर पुन्हा ते वापरावे का? जर सातत्याने वापरायचे असेल तर रदीफ म्हणून का नाही?
विषय चांगला.

आपला
अ.अ.जोशी

एव्हधच म्हणता येईल या रचनेबद्दल... नव्हे रचना म्हणणं सुद्धा चुक ठरेल... ही तर वास्तवाच्या जाणिवेतून आलेली प्रेरणा आहे....

काय जबरदस्त लिहिलेत! मान गये!
प्रत्येक शेर खणखणीत!! कोणताही वेगळा काढता येत नाही.
दुवा पाठवला माझ्या सर्व दोस्तांना. म्हटले वाचा लेको. यास म्हणतात काव्य. कमीत कमी शब्दांत जास्तीत जास्त पोचवलेत.
असेच लिहीत रहा. शुभेच्छा. :)