अत्तर

सरती संध्याकाळ, प्लॅट्फॉर्म नंबर चार,
आंबलेली तनु, तीने लोटली खाली.

निमुळता जीना. शोधक त्या नजरा,
हातातली पिशवी, तीने छातीशी नेली.

सुटे हाताचा आधार, टोचती अंगार,
स्पर्शाची जाणीव, तीला सोडुनीया गेली.

मनातला आक्रोश, कसा शरीराचा वापर,
ऊपाशी गिधाडांना, तीने अन्नदान केले.

उसवले शरीर, गेले लाजेचेही भाव,
ऊचलुन पावले, ती बाहेरही आली.

घरी येता मग, उभि पाण्याखाली न्हाली,
त्वचेवरची विषे , तीने जाताना पाहिली.

इतक्यात दरवळ, आला मोगर्‍याला बहर,
जाणीवांचे द्वार, तीने ऊघडुन दीले.

अनाम हुरहुर, झाली स्पर्शाला आतुर,
अत्तराची कुपी, तीने जपुन आणली.